[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๘ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ เป็นวันซ่อมสุขภาพของกระผม/อาตมภาพ เมื่อไปพบหมอแล้ว มีความรู้สึกว่า "ถ้าไม่มาหาหมอก็ไม่มีโรค พอมาหาหมอทีไรก็ได้โรคไปทุกที" พูดแบบนี้บางทีคุณหมออาจจะน้อยใจเอาก็ได้

แต่ความจริงก็คือสภาพร่างกายของกระผม/อาตมภาพนั้น ชำรุดทรุดโทรมไปตามปกติของคนแก่ ระยะประมาณครึ่งปีที่ผ่านมา มีอาการเจ็บหัวไหล่ขวาและข้อศอกซ้ายค่อนข้างที่จะมาก ตอนแรกก็คิดว่าเป็นเพราะนอนผิดท่า หรือว่าเส้นเอ็นอักเสบ แต่ปรากฏว่าหมอพิจารณาแล้ว สั่งจ่ายน้ำมันปลา ๓ บวกมาให้ พูดง่าย ๆ ก็คือถ้าที่คนอื่นเขากินแล้วมีคุณภาพ ๑ ส่วน ที่กระผม/อาตมภาพได้รับมาแต่ละเม็ด จะมีคุณภาพเหนือกว่าเขาอีก ๓ เท่า..!

ตลอดจนกระทั่งแคลเซียมและวิตามินต่าง ๆ โดยที่บอกว่าร่างกายชำรุดทรุดโทรมมาก..ต้องเสริม ไม่เช่นนั้นแล้วก็จะออกอาการเหมือนอย่างกับเครื่องยนต์เก่าเดินไม่เต็มสูบแบบนี้ หลังจากที่ฉันยาของคุณหมอลงไปประมาณไม่ถึง ๕ ชั่วโมง หัวไหล่ขวาที่เจ็บมากและไม่สามารถจะยกขึ้นสุดได้ กลายเป็นยกขึ้นได้ปกติ ตอนนี้ก็เหลือเพียงข้อศอกซ้ายเท่านั้น

เพียงแต่ว่าก่อนหน้านี้ กระผม/อาตมภาพนั้นแอนตี้ยาบำรุงทุกชนิด โดยเฉพาะที่น้องจูน (นางสาวกฤติกา มาโนช) สมาชิกสภาเทศบาลทองผาภูมิ ที่เมตตาซื้อถวายให้แบบโน้นบ้าง แบบนี้บ้าง อย่างโน้นฉันแล้วดีอย่างนั้น อย่างนี้ฉันแล้วดีอย่างนั้น ตลอดจนกระทั่งที่ท่านอื่น ๆ ส่งมา มอบให้บรรดาพระและแม่ชีผู้ชราภายในวัดรับไปแทน..!

เพราะกระผม/อาตมภาพนั้นมีความระแวงชนิดผู้ที่ไม่ประมาท ก็คือฉัน "ยาโด๊ป" มาก ๆ แล้ว จะไปคิดว่าตนเองแก่แล้วไม่ "คึก" ถ้าเกิด "คึก" ขึ้นมาจะอยู่ยาก ดังนั้น..จึงไม่เคยยุ่งเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่เป็น "ยาโด๊ป" หรือว่ายาบำรุงเลย แม้กระทั่งในส่วนของพวกยาชูกำลังต่าง ๆ สารพัดยี่ห้อ กระผม/อาตมภาพก็ไม่ได้แตะต้อง รังนกที่คุณยายล้วน (นางล้วน หวลประไพ) ถวายให้ทุกวันที่ออกบิณฑบาต ก็รับมาแล้วมอบให้ส่วนกลางไปแบ่งสันปันส่วนกัน

ทั้ง ๆ ที่ทุกคนหวังดีปรารถนาดี แต่กระผม/อาตมภาพที่เคยทรมานกับ รัก โลภ โกรธ หลง มาหลายปี เมื่อสามารถที่จะระงับ รัก โลภ โกรธ หลง ได้ อะไรที่อาจจะไปสะกิดให้ รัก โลภ โกรธ หลง กำเริบ จึงไม่พยายามไปแตะต้อง ในเมื่อเป็นเช่นนั้นจึงไม่รู้ว่าร่างกายคนแก่ชำรุดไปขนาดนี้แล้ว ในเมื่อหมอสั่งมาก็ต้องฉัน แต่ว่ายาตัวนี้น่าจะมีผลข้างเคียงทำให้อ้วนมาก เพราะว่าเป็นน้ำมันปลา แต่ละเม็ดเท่านิ้วชี้เห็นจะได้..!