[เถรี]

อีกโรคหนึ่งก็คือ "อีสุกอีใส" ซึ่งน่าจะเป็นเชื้อเฮอร์ปีส์ หรือเชื้อเริมชนิดหนึ่ง ซึ่งเจ้าเริมนี้จะมีเชื้อที่ออกอาการหลายอย่างด้วยกัน ถ้าเป็น "อีสุกอีใส" ก็จะขึ้นกระจายเป็นตุ่มใส ๆ ไปทั่วตัว อย่างเช่นว่าถ้าเป็นกระจุก ๆ ขึ้นอยู่ตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง เขาเรียกว่า "ขยุ้มตีนหมา" แล้วเจ้าพวกนี้ก็มักจะขึ้นอยู่ตามปลายประสาท ทำให้ปวดแสบปวดร้อนดีนักแล..!

แต่ถ้าหากว่าเป็นผื่นกว้าง ๆ ขนาดฝ่ามือ สองฝ่ามือลามไปเรื่อย เขาจะเรียกว่า "ไฟลามทุ่ง" ถ้าหากว่าเป็นตามเส้นประสาทแล้วก็ยาวขึ้นไปเรื่อย ๆ บางคนก็เรียกว่า "งูสวัด" ถ้าหากว่าขึ้นเป็นเส้นยาวล้อมหน้าล้อมหลังเลย เขาเรียกว่า "สังวาลย์พระอินทร์" เหล่านี้เป็นต้น ก็จะต้องหาทางรักษากัน ซึ่งส่วนใหญ่จะไปหายด้วยสมุนไพรโบราณ ก็คือ "รางจืด" บ้าง "ต้นสามทอง (ตรีสุวรรณ)" บ้าง ซึ่งเด็กสมัยนี้ไม่ค่อยจะมีใครรู้จักกันแล้ว แต่ว่าหมอแผนโบราณสามารถที่จะรักษาได้

อีกโรคหนึ่งที่น่ากลัวนั้นก็คือ "ฝี" บรรดาฝีต่าง ๆ นั้น ส่วนใหญ่ก็เกิดจากการที่ติดเชื้อในแผลสกปรกบ้าง โดนพวกยุงพวกแมลงกัดเอา แล้วก็บวมขึ้นมาจนกระทั่งกลายเป็นแผลบ้าง เมื่อถึงเวลาก็ลุกลามเจ็บปวด หาหมอก็ยาก

เนื่องเพราะว่าสมัยนั้น อนามัยที่เขาเรียกว่า "สุขศาลา" นั้นก็มีน้อย ก็ต้องอาศัยหมอพระบ้าง หมอผีบ้าง รักษากันไปตามมีตามเกิด บางท่านก็เคี้ยวหมากแล้วก็พ่นพรวดลงไป ถ้าเป็นสมัยนี้หมอยุคใหม่ก็คงจะเป็นลมตาย เพราะกลัวว่าจะติดเชื้อ..! เนื่องเพราะว่าฝีใหญ่เหลือเกิน แต่ปรากฏว่ากลับหายได้เสียนี่ ?! ก็เลยทำให้ไม่ทราบเหมือนกันว่าเป็นเพราะคาถาขลัง หรือเป็นเพราะบุญของเรายังดี ทำให้เวรกรรมตรงนี้หมดลง ก็เลยไม่เป็นอีก..!

ยาครอบจักรวาลสมัยนั้นจะมี "ยาเขียวตราใบห่อ" ถ้าหากว่าใครป่วยเป็นอีสุกอีใส ก็จะใช้ละลายน้ำชโลมทั้งตัว แล้วก็ชงน้ำอุ่นให้กินลงไปด้วย เหลือเชื่อที่ว่าแค่ครึ่งวัน ไข้ทุกอย่างก็จะลดลง แล้ว "อีสุกอีใส" ซึ่งถ้าใครเป็น ร่างกายก็มักจะมีแผลเป็นจุด ๆ เยอะแยะไปหมดนั้น ถ้าเจอยาเขียวชโลมเข้าไป ถึงเวลาก็ล่อนออกไปทั้งแผ่น แล้วแผลเป็นก็ไม่มีอีกด้วย ไม่ทราบเหมือนกันว่ายาเขียวนี้ทำด้วยสมุนไพรใบยาอะไร ?

อีกอย่างหนึ่งก็คือ "ยาเม็ดแก้ไอตราตะขาบ ๕ ตัว" ซึ่งเอาไว้สำหรับพวกที่ไอไม่รู้จักแล้ว ไม่รู้จักเลิก บางคนเรียกว่า "โรคไอ ๑๐๐ วัน" ก็มี ไอจนกระทั่งซี่โครงโยนไปหมด..! แต่กระผม/อาตมภาพมีตำราจีนที่อร่อยด้วย ก็คือเขาให้ตอกไข่ ๑ ฟองลงในภาชนะ เสร็จแล้วก็เอาน้ำตาลกรวดที่เรียกว่าขัณฑสกร ก้อนประมาณหัวแม่มือ ตำให้ละเอียด โรยให้ทั่ว แล้วก็ใบชาหยิบมือหนึ่งโรยลงไป เอาไปนึ่งสุกแล้วให้กินลงไปให้หมด อาการ "ไอ ๑๐๐ วัน" จะหายขาดเป็นปลิดทิ้ง ซึ่งไม่ทราบเหมือนกันว่าแก้ไขกันได้อย่างไร แต่ก็ให้รู้ไว้ว่า ไม่ว่าจะหมอไทยหรือว่าหมอจีน ก็มีตำรับยาของดีในตัวกันทั้งนั้น

ดังนั้น..ในเรื่องของการเจ็บไข้ได้ป่วย ซึ่งมักจะทำให้เด็ก ๆ ในสมัยนั้น มีการเสียชีวิตกันตั้งแต่เล็กแต่น้อย เมื่อถึงเวลาก็ต้องนำเอาไปเผาบ้าง นำไปฝังบ้าง ถ้าหากว่าเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ก็ใส่หม้อดินไปฝัง ถ้าหากว่าเป็นเด็กโตหน่อย ก็มีการต่อโลงไปฝัง แต่ถ้าบ้านที่ยากจน ส่วนใหญ่ก็สานไม้ไผ่เป็นเสื่อ มัดหัวมัดท้าย แล้วก็เอาไปฝังทั้งอย่างนั้น ถ้าอยู่ในลักษณะอย่างนั้น ขอให้เข้าใจว่าเป็นเพราะครอบครัวนั้นยากจนจริง ๆ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้าหากว่าใครที่รอดมาได้ ก็มักจะจัดอยู่ในประเภทที่ "หัวแข็ง" ธรรมชาติคัดเลือกแล้วว่า คุณสมควรที่จะอยู่สืบพืชพันธุ์ต่อไปได้..!