[เถรี]

พูดง่าย ๆ ว่าถ้าเป็นการคัดเลือกทหาร อยู่ในดี ๑ ประเภท ๑ ก็คือรูปร่างสูงใหญ่ แข็งแรง เหมาะแก่การที่จะเป็นทหาร แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นทหารที่ดีได้ เพราะว่าจากประสบการณ์ที่ผ่านมา ทหารหลายคนกระทั่งข้างไหนซ้าย ข้างไหนขวาก็แยกไม่ถูก จนกระทั่งครูฝึกต้องให้ถือสิ่งของเอาไว้ อย่างเช่นถ้าบอกว่าซ้ายก็คือหญ้า ถ้าบอกว่าขวาก็คือกิ่งไม้..! กว่าจะสอนให้เข้าใจซ้ายกับขวา ครูฝึกก็แทบจะหมดกำลังใจ

คราวนี้การปฏิบัติธรรมยากกว่านั้นหลายเท่า เพราะว่าเป็นการฝืนกระแสโลก ถ้าหากว่ากำลังของเราไม่เพียงพอ ก็มีแต่จะไหลตามกระแสไป จนฝืนตัวเองไม่ได้

หลายท่านกำลังเพียงพอแต่ปัญญาน้อย โดนคนอื่นว่านิดว่าหน่อยก็ถอดใจ สมัยนี้เขาเรียกว่า "บูลลี่" ประมาณว่า "จะรีบเข้าวัดเข้าวาไปทำอะไร ? อายุเพิ่งจะแค่นี้เอง" หรือว่า "ปฏิบัติธรรมแล้วได้อะไร ? เหาะได้หรือยัง ?"

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น การที่เราจะต่อสู้เพื่อให้เข้าถึงมรรคถึงผล จึงเป็นเรื่องที่ยากหนักหนาสาหัส มักจะมีแต่สิ่งมาบั่นทอนกำลังใจอยู่เสมอ บุคคลที่ตั้งใจปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น จึงต้องใช้กำลังใจมากกว่าคนปกติหลายเท่า

พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงกล่าวกับกระผม/อาตมภาพง่าย ๆ ว่า "อย่างน้อยแกต้องบ้ากว่าคนปกติ ๔ เท่า ไม่อย่างนั้นก็ยังเอาตัวไม่รอด"