[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๑๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ ภารกิจวันนี้ก็คือไปถวายมุทิตาพระใบฎีกาทม ขนฺติสาโร เจ้าอาวาสวัดสนามแย้ หมู่ที่ ๖ ตำบลสนามแย้ อำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี ในโอกาสเจริญอายุวัฒนมงคล ๖๐ ปี และร่วมปลุกเสกวัตถุมงคลเหรียญหลวงปู่หลิวย้อนยุค โดยทางวัดได้นิมนต์พระภาวนาจารย์ถึง ๑๑๙ รูป..! แต่ที่ดูด้วยสายตา น่าจะมาได้สักครึ่งเดียวเท่านั้น

สำหรับวันนี้ก็มา "เล่าความหลัง" กันต่อ ในสมัยที่ยังเด็กนั้น เรื่องของข้าวปลาอาหารยังอุดมสมบูรณ์มาก ถ้าถามว่าอุดมสมบูรณ์ขนาดไหน ก็ขนาดว่าหน้าน้ำจะมี "ปลาออ" ซึ่งสมัยนี้ไม่ค่อยได้พบได้เห็น เมื่อไม่นานมานี้ก็มีข่าวเรื่อง "แซลมอนเมืองไทย" ซึ่งความจริงนั่นก็คือปลากระสูบ ซึ่งแห่กันไปวางไข่ที่ต้นน้ำ

"ปลาออ" ที่พวกเรารออยู่นั้นก็คือปลาสร้อย ซึ่งเป็นปลาที่เหมาะที่สุดในการที่จะทำน้ำปลา ถึงเวลาปลาสร้อยจะแห่กันมาแน่นไปหมดทั้งสายน้ำ ขนาดใช้เข่งตักเอาก็ได้เป็นเข่ง ๆ ชาวบ้านก็จะตักมาแล้วก็อัดใส่ไหใส่โอ่ง แล้วแต่ว่าตนเองจะมีภาชนะอะไร จากนั้นก็ทำการหมักเกลือเอาไว้ อาจจะปีหนึ่งหรือสองปี แล้วแต่ว่ามีน้ำปลาเดิมเอาไว้ใช้มากน้อยเท่าไร

เมื่อถึงเวลาแล้วก็ใช้ฟางทำเป็นจุก กรองแล้วก็เทเอาน้ำปลาออกมา ทำการต้มใส่ขวด หรือบางบ้านก็ใช้วิธีใส่ขวดแล้วตากแดดเอาไว้ บรรดาขวดที่ใช้ส่วนใหญ่ก็คือขวดเหล้า ยี่ห้อแม่โขงบ้าง กวางทองบ้าง สุรา ๔๐ ดีกรีบ้าง เก็บไว้กินกันไว้ข้ามปี แต่ว่าถ้าหมักเองแล้ว ส่วนใหญ่พวกเราก็ไม่ค่อยที่จะแลน้ำปลาเหล่านี้ จะไปดูเอาบรรดาส่วนที่เหลือติดก้นไห ก้นโอ่ง ซึ่งมักจะเป็นน้ำปลาที่มีเนื้อปลาซึ่งป่นเปื่อยปนอยู่ด้วย ถึงเวลาคลุกข้าวสวยร้อน ๆ กินกันชนิดที่โบราณเรียกว่า "แหกหม้อแหกไห" กันไปเลย..!

แต่ว่าเรื่องของ "ปลาออ" นั้น ถ้าหากว่าพลาดก็มีอันตรายอยู่เหมือนกัน เพราะว่าจะมีพวกงูตามขบวนมากินปลาด้วย ถ้าหากว่าเป็นงูเห่า งูจงอาง เผลอตักขึ้นมาก็อาจจะโดนฉกตายฟรีเหมือนกัน..!