[เถรี]

จนกระทั่งหลังจากที่โยมพ่อได้เสียชีวิตลง เมื่อทำศพโยมพ่อแล้ว บรรดาพี่น้องทุกคนก็โหมทำงานกันเป็นบ้าเป็นหลัง จนสามารถที่จะใช้หนี้ได้หมดสิ้นภายใน ๓ ปี แล้วก็ "ลืมตาอ้าปาก" กันขึ้นมาได้อีกครั้งหนึ่ง บรรดาพี่น้องที่ห่างเหินไปจึงค่อยกลับมาพูดคุยกันอีกครั้ง เพราะมั่นใจว่าคราวนี้ไม่มีการยืมเงินกันอีกแล้ว..!

กระผม/อาตมภาพเองค่อนข้างที่จะคิดมาก แม้ว่าจะเป็นเด็กอยู่ยังรู้สึกว่า "ทำไมญาติผู้ใหญ่ที่สามารถช่วยได้กลับไม่ช่วย ผู้ที่ช่วยกลับกลายเป็นคนอื่น ซึ่งไม่ใช่ญาติพี่น้องกันเอง ?" เพียงแต่เคารพนับถือกันในลักษณะเป็นเพื่อนฝูงเท่านั้น กลับช่วยโยมพ่อมามากที่สุด

ในช่วงที่โยมพ่อเสียชีวิตลงนั้น กระผม/อาตมภาพเองจำได้แม่นยำที่สุด เนื่องจากว่าวันที่ ๑๑ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๑๘ พระธาตุพนมพังถล่มลงมา..! ในช่วงเย็นวันนั้น โยมพ่อที่ป่วยอยู่ในลักษณะติดเตียง อยู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมา ดูท่าแข็งแรง สามารถที่จะเดินไปห้องอาบน้ำได้ด้วยตนเอง เมื่อกระผม/อาตมภาพอาบน้ำเปลี่ยนผ้าให้โยมพ่อแล้ว ท่านก็ยังสามารถที่จะตักข้าวกินเองได้ ไม่ต้องให้ป้อน พี่สะใภ้ดีใจมาก บอกว่า "ดูท่าเตี่ยจะหายดีแล้ว"

แต่ว่าโยมแม่ซึ่งเป็นผู้มีประสบการณ์มามาก บอกว่า "ให้รีบโทรเลขบอกญาติพี่น้องทั้งหมดโดยด่วน บอกว่าให้มาภายในวันนี้เลย เพราะว่าลักษณะแบบนี้ เขาเรียกว่าเปลวเทียนวูบสุดท้าย ซึ่งมักจะทำให้ผู้ที่เจ็บไข้ได้ป่วยหนัก ๆ ได้สติคืนมา สามารถสั่งเสียสิ่งต่าง ๆ ได้แล้วถึงจะได้เสียชีวิตลง" ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้น

หลังจากที่กินข้าวกินปลา และกินยาเรียบร้อยแล้ว โยมพ่อก็หลับลึกไปเลย ไม่มีการเรียกให้นวดอีกเหมือนอย่างทุกวัน ไม่ว่าใครจะไปจะมา ถึงเวลาไปสะกิดหรือว่าเรียก ก็จะส่งเสียง "อือ..อือ" รับเท่านั้นเอง จนกระทั่งวันรุ่งขึ้น ก็คือวันที่ ๑๒ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๑๘ ประมาณช่วงบ่ายโมง ท่านก็หมดลมหายใจไปเฉย ๆ