[เถรี]

พอมาปี ๒๕๑๓ เรื่องใหญ่อีกแล้ว คราวนี้ดาราตกเครื่องบินตายที่พัทยา มิตร ชัยบัญชา ไปถ่ายหนังเรื่อง "อินทรีทอง" คนแห่ไปมืดฟ้ามัวดินเหมือนเดิม เขาเอาศพไปตั้งที่วัดแค นางเลิ้ง ซึ่งบ้านยายก็อยู่ที่สามแยกไฟฉาย จะไปก็ได้ แต่ไม่ไปหรอก กลัวคนเหยียบตาย..!

เรื่องทางการเมืองใหญ่ ๆ ก็ยังมี อย่างเช่นว่า ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ ที่มี "วันมหาวิปโยค" องค์กรนักศึกษาประท้วงรัฐบาล โดนเข่นฆ่าตายไปมากมาย จนกระทั่งท้ายที่สุด รัฐบาลก็ดื้ออยู่ไม่ไหว ต้องหนีออกนอกประเทศไป ครั้นพอกลับเข้ามา อาศัยว่าบวชเณรมาหวังที่จะให้คนอโหสิกรรม แต่เขาจำชนิด "แค้นฝังหุ่น" ไปแล้ว ก็เลยเกิดเหตุ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ ขึ้นมาอีก..!

ตอน ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ กระผม/อาตภาพจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ได้ไม่นาน รู้แต่ว่าตอน ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ จะขออนุญาตครูไปประท้วงด้วย ครูใหญ่คือนายไพบูลย์ ภู่พงศ์พันธุ์ สั่งปิดโรงเรียนเดี๋ยวนั้นเลย พอปิดโรงเรียน บรรดา "เด็กเรียน" ก็กลับหมด "เด็กกิจกรรม" เหลือไม่กี่คน มองซ้าย..มองขวา..กูกลับด้วย..! เป็นการแก้ปัญหาที่เด็ดขาดมาก..!

ยังชื่นชมว่าครูบาอาจารย์สมัยนั้นท่านทำอะไรทำจริง แล้วก็อ่านเกมขาดมาก เพราะว่าสมัยนั้นจะว่าไปแล้ว พวกเด็กเรียนส่วนใหญ่ก็มีเชื้อสายจีน เด็กไทยทำไมเรียนเก่งสู้เด็กจีนไม่ได้ก็ไม่รู้ ? โดยเฉพาะวันตรุษจีน ลูกจีนไปครบทุกคน ลูกไทยขาดเกลี้ยง..! ครูบาอาจารย์มองหน้าเสร็จแล้วก็ เอ้า..กลับไปเถอะ ไอ้เพื่อนไทยตั้งค่อนห้องไม่อยู่สักคน ก็เลยกลายเป็นอะไรที่พวกเราเองขำก็ขำ ตรุษจีนแท้ ๆ ลูกจีนมาเรียนครบทุกคน ลูกไทยก็ขาดเกลี้ยงทุกคนเหมือนกัน..!

บรรดาเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในสมัยนั้น เด็ก ๆ เขามีการเรียนวิชาภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ต่าง ๆ ต้องโดนบังคับท่อง บังคับวาดแผนที่ประเทศไทย วาดแผนที่ทวีปเอเซีย วาดแผนที่โลก เด็กสมัยนั้นพูดถึงประเทศไหนจะรู้หมดว่าอยู่มุมไหนของโลก แต่เด็กสมัยนี้ไม่รู้เรื่อง จะสงสารเขาดี หรือจะสงสารเราดี ? ก็คือสงสารเราที่เรียนหนักเกินไป หรือว่าสงสารเขาที่เรียนน้อยเกินไป ?!