[หยาดฝน]

เกณฑ์ "ธัญญาหาร" ตกลาภะ เขาว่าข้าวปลาอาหารจะได้ผลดี ดังนั้น..มีวิธีการเดียวก็คือ เร่งในเรื่องของการเกษตรเอาไว้ อะไรที่ปลูกแล้วกินได้ขายได้

ทำอย่างวัดท่าขนุนก็ได้ ปลูกผักปลอดสารพิษในเรือนเพาะชำ ลงทุนไม่กี่สตางค์ สามารถที่จะตัดขายได้ทุกเดือน คำว่า ทุกเดือน หมายถึงว่า แต่ละรอบเดือนจะมีสินค้าออก ถ้าเราใช้วิธีตั้งเรือนเพาะชำเสีย ๔ โรง ก็สลับกันออกอาทิตย์ละ ๑ โรง ถ้าเป็นเรือนเพาะชำใหญ่หน่อยก็ตัดขายได้ทุกวัน ครบอาทิตย์ก็ปลูกใหม่ เรือนที่ ๒ ก็ตัดขายต่อไป ครบอาทิตย์ก็ปลูกใหม่ เรือนที่ ๓ ตัดขายต่อไป ครบอาทิตย์ก็ปลูกใหม่ พอตัดเรือนที่ ๔ ปลูกเสร็จครบเดือนพอดี เรือนที่ ๑ ออกใหม่ได้อีกแล้ว ถ้าอยู่ในลักษณะอย่างนี้ เราก็จะมีพืชผลการเกษตรออกจำหน่ายอยู่ทุกวัน มีรายได้เข้าครัวเรือนทุกวัน หรือว่าถ้าไม่มีใครซื้อจริง ๆ เราก็เก็บไว้กินเองได้ แต่ขอให้เชื่อเถอะ ถึงเวลาแล้วคนที่ปลูกไม่เป็นทำไม่เป็นมีเยอะมาก อย่างไรเสียของ ๆ เราก็ต้องขายได้..!

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านทั้งหลายจึงควรที่จะพินิจพิจารณาว่า ในสถานการณ์ที่โลกเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย มีทั้งภัยธรรมชาติ มีทั้งภัยสงคราม เราควรที่จะเอาตัวรอดอย่างไรบ้าง ?

สำหรับบุคคลที่ไม่มีที่ไม่มีทาง แต่มีงานประจำ ก็ประหยัดกินประหยัดใช้ เก็บเงินเก็บทองเอาไว้บ้าง ถึงเวลาเดือดร้อนขึ้นมา จะได้พอช่วยให้ตัวเองรอดไปได้สักระยะหนึ่ง ก่อนที่ความช่วยเหลือจะเข้ามาถึง คงไม่ต้องนอนอยู่ใต้ตึกไป ๑๔ วัน กว่าจะมีคนขุดเจอ..! ในเมื่อเป็นเช่นนั้นท่านทั้งหลายก็จะสามารถยืนระยะได้ด้วยตนเองไปก่อน