[เถรี]

กระผม/อาตภาพมีเพื่อนเป็นคู่แข่งในการเรียนทุกปี ช่วงประถมปีที่ ๑ ถึงประถมปีที่ ๒ คือนางสาวเสวียน ขำซ้าย เหตุที่ว่าเป็นนางสาว เพราะว่าตกชั้นบ่อย อายุ ๑๗ - ๑๘ ปีแล้ว พอจบชั้นประถมปีที่ ๒ นางสาวเสวียนลาออกไปแต่งงาน..!

ปรากฏว่าหลานหลวงตาแหวนย้ายมา ชื่อ เด็กหญิงขวัญตา อ่ำเย็น เป็นคู่แข่งต่อมาอีก จนกระทั่งจบชั้นประถมปีที่ ๔ ย้ายไปเข้าโรงเรียนประถมฐานบินกำแพงแสน ชั้นประถมปีที่ ๕ คราวนี้ก็จะมีเด็กปักษ์ใต้ มีเด็กอีสานมาเป็นคู่แข่ง มีเด็กหญิงนันทวัน กันตะศรี เด็กหญิงวไลยพร รูปเล็ก พอขึ้นชั้นมัธยม เริ่มเป็นนายเป็นนางสาวกันแล้ว ก็มีนางสาวสุนันทา พิณสุวรรณ เป็นต้น

ไปขอพระจากหลวงตา ท่านก็ให้มาคนละ ๑ องค์ บอกว่าให้สวดมนต์ไว้ทุกวัน ท่านทั้งหลายจะเห็นว่าการแจกพระเครื่อง ที่สมัยนี้เขาว่ากันว่าเป็นเรื่องของเดรัจฉานวิชา ตั้งแต่โบร่ำโบราณมาท่านเอาไว้เป็นอนุสติ คือเครื่องระลึกถึง แล้วก็เป็นเครื่องนำให้เราสร้างความดี อย่างเช่นว่า มีการสวดมนต์ไหว้พระ ปล่อยให้ไอ้พวกสิ้นสติเขาว่ากันไป แล้วพระเครื่องก็ขลังมาก ตั้งแต่มีพระติดตัวเอาไว้ ไอ้ตัวนั้นก็ไม่โผล่มาอีก ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเห็นว่ามีพระรักษาแทนแล้วหรืออย่างไร ? ก็เลยถือโอกาสอู้ ไม่มาอีกเลย..!

พอเริ่มเรียนชั้นประถมปีที่ ๕ โยมพ่อที่ทำงานหนักมาตลอดชีวิต ป่วยหนักจนทำงานไม่ได้ อาการป่วยอย่างหนึ่ง ถ้าเป็นสมัยนี้น่าจะเรียกว่า "โรคพาร์กินสัน" เพราะว่ามือท่านจะสั่นอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ใช่สั่นเฉย ๆ จะมีอาการกล้ามเนื้อแข็งเกร็ง ทำให้ปวดระบม ต้องนวดให้คลายอยู่ทุก ๆ ๓ นาที ๕ นาที

ตอนนั้นพี่ชายคนโตแต่งงานแล้ว ช่วงกลางวันก็มีพี่ชายกับพี่สะใภ้คอยดูแล แต่ตอนกลางคืนเป็นหน้าที่ของกระผม/อาตภาพ แล้วคิดดูว่าเด็กเรียนชั้นประถมปีที่ ๕ กำลังกินกำลังนอน แล้วโดนเรียกทั้งคืน เพราะว่าถึงเวลากล้ามเนื้อแข็งเกร็ง ท่านจะปวดไปทั้งตัว ท่านก็เรียกเพื่อให้ช่วยนวดให้คลายด้วย เพิ่งจะนวดไป ยังไม่ทันจะรู้สึกรู้สาเลยว่านวดเสร็จ ก็เรียกซ้ำอีกแล้ว จึงไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนกันทั้งคืน..!

บางทีทนง่วงไม่ไหว ได้ยินเสียงพ่อเรียก แต่เหมือนกับเสียงดังมาจากสุดขอบโลกโน่น..! พยายามตั้งสติว่า "นี่พ่อเรียก เราต้องตื่น" ปรากฏว่าบังคับร่างกายไม่ได้ เพราะว่าเข้าลึกเกินไป จนกระทั่งได้ยินเสียงผลักประตูเข้ามา ก็รู้ว่าไม่แม่ก็จะต้องมีพี่มา จึงได้สติลุกขึ้นมา ไม้มาอีกแล้ว..! พร้อมกับเสียงด่าว่า "พ่อเรียกอยู่ตั้งนานตั้งเน..มึงไม่ลุก พอกูเข้ามาละลุกเชียว..!" ตอนนั้นรู้สึกว่าเหมือนกับตกนรกทั้งเป็น..!