[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑๕ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ การสรงน้ำพระก็ผ่านพ้นไปแล้ว วันนี้เรามา "เล่าความหลัง" กันต่อ ดูว่าจะได้ฟังไปอีกกี่ปี..!?

สมัยก่อนการเรียนระดับชั้นประถมปีที่ ๑ ถึงชั้นประถมปีที่ ๔ นั้น ต้องบอกว่าเรียนดุเดือดกว่าสมัยนี้มาก เนื่องเพราะว่าบุคคลที่เรียนจบแล้วสามารถไปเป็นครูเขาได้ แรกเริ่มก็จะเรียนหนังสือ ๒ เล่ม ก็คือ ปฐม ก.กา กับ แบบเรียนเร็วใหม่

พอขึ้นชั้นประถมปีที่ ๒ ก็จะมีนิทาน ๑๐๐ บรรทัดเพิ่มเข้ามา ซึ่งเป็นการเขียนนิทานแต่ละตอนให้จบลงภายใน ๑๐๐ บรรทัด โดยเขียนเป็นกลอนแปดธรรมดา

อย่างเช่น เจ้านกน้อย น่ารัก ร้องทักว่า

ไปไหนมา หนูเล็ก เด็กชายหญิง

ทั้งรูปร่าง หน้าตา น่ารักจริง

ข้ายิ่งดู ก็ยิ่ง จำเริญตา เป็นต้น

พอเรียนชั้นประถมปีที่ ๓ ในเรื่องของตัวสะกด และแม่อักษรต่าง ๆ จะต้องคล่องตัวทั้งหมด เป็นการเรียนในส่วนของมูลบทบรรพกิจ ซึ่งมีการตัดมาเป็นช่วง ๆ เด็กสมัยนี้ ถ้าไปเรียนน่าจะประสาทรับประทานตายกันหมด..! เพราะว่าเป็นหลักไวยากรณ์ไทยเลย

พอชั้นประถมปีที่ ๔ มีการเรียนวรรณคดีหลายเรื่องด้วยกัน ซึ่งเด็กรุ่นใหม่ไม่ได้เรียนแล้ว อย่างเช่นว่า สังข์ทองตอนตีคลี พระอภัยมณีตอนเกาะผีเสื้อ รามเกียรติ์ตอนหอกโมกขศักดิ์ แล้วก็ยังมีเรื่องอื่น ๆ อย่างเช่น ราชาธิราชตอนมะกะโท หรือว่า นายเถื่อนเป็นนายเมือง เหล่านี้เป็นต้น คาดว่าหลายท่านน่าจะเรียนทัน แต่จำไม่ได้กันหมดแล้ว..!