[หยาดฝน]

ปัจจุบันนี้เพื่อนของอาตมภาพท่านหนึ่ง ก็คือ ท่านเจ้าคุณประไพ - พระสุพรรณวชิรภรณ์ , ดร. (ประไพ ปุญฺญกาโม ป.ธ. ๓) เจ้าอาวาสวัดดอนเจดีย์ เจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี โยมแม่ท่านเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ ทำอะไรไม่ถนัด เจ้าคุณประไพมีหน้าที่กลับบ้านทุกวัน ไปป้อนข้าวแม่ งานคณะสงฆ์ งานเจ้าอาวาส จะหนักหนาแค่ไหนก็ตาม ต้องนั่งสามล้อบ้าง นั่งสองแถวบ้าง นั่งรถมอเตอร์ไซค์บ้าง กลับบ้านไปเพื่อที่จะป้อนข้าวแม่ตัวเองทุกวัน

อีกท่านหนึ่งก็คือ หลวงปู่ละเอียด - พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรสิทธาจารย์ (ละเอียด สุทนฺโต) เจ้าคณะภาค ๑๕ เจ้าอาวาสวัดคลองวาฬ (พระอารามหลวง) จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ตอนที่โยมแม่ท่านยังอยู่ ท่านก็เอามาไว้ที่วัด พอถึงเวลาตี ๓ ตี ๔ ท่านก็เข้าครัวทำอาหาร เพื่อที่จะเอาไปให้โยมแม่ตัวเอง บรรดาพระภิกษุสามเณร ตลอดจนญาติโยมเห็นแล้วก็บอกว่า "หลวงพ่อพักเถอะ เดี๋ยวพวกผมจะทำให้เอง" ท่านบอกว่า "ไม่ได้ พวกคุณไม่รู้ว่าแม่ผมชอบกินอะไร ?" นี่คือสิ่งที่พระเถระผู้ซึ่งประกอบด้วยวัยวุฒิ คุณวุฒิ และคุณงามความดีของคณะสงฆ์ ท่านก็ยังทำกันเป็นปกติ

ดังนั้น..ในวันครอบครัวของวันมหาสงกรานต์ ๑๔ เมษายนนี้ ท่านใดที่มีพ่อมีแม่อยู่ ถือว่ายังมีโอกาส ขอให้ทุกท่านพยายามใช้โอกาสนี้ ในการทำสิ่งที่ท่านชอบใจ บางท่านโกรธกับพ่อกับแม่ตัวเอง บางท่านไปเคยไปหาเลย ไม่กล้าเข้าหน้าพ่อแม่ตัวเอง อาตมภาพแนะนำว่าหาผ้าใหม่ พวงมาลัย ตลอดจนกระทั่งสตางค์ ใส่ซองไปเยอะ ๆ ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนรังเกียจเงินหรอก โกรธลูกขนาดไหน ยื่นสตางค์นำไปก่อน เดี๋ยวท่านก็ยอมรับเราไปเอง แล้วเราฉวยโอกาสกราบขอขมา อะไรที่เคยล่วงเกินพ่อแม่เอาไว้ อย่าให้เป็นทุกข์เป็นโทษกับเราสืบไป

ไม่เช่นนั้นแล้ว สิ่งที่กระผม/อาตมภาพเคยเห็นมาและชัดเจนที่สุดก็คือ ใครเคยทำอะไรกับพ่อแม่ไว้ จะได้เห็นผลชัดเจนในปัจจุบันนี้แทบทุกคน เหมือนอย่างกับที่ในสมัยนี้เขาเรียกกันว่า "กรรมติดจรวด..!"

ดังนั้น..ขออโหสิกรรมต่อพ่อแม่ รดน้ำดำหัวท่านในช่วงสงกรานต์ แล้วในระหว่างปี มีโอกาสก็แวะเวียนไปหาท่านบ้าง