[หยาดฝน]

ดังนั้น..การสร้างบุญสร้างกุศลจึงไม่ใช่การล้างบาป แต่เป็นการสร้างความดีให้มากกว่าความชั่ว จนกระทั่งเคยชินอยู่กับความดี ความชั่วไม่สามารถที่จะแสดงผลได้อีก จึงทำให้ชีวิตของเราก็จะประสบแต่สิ่งที่ดี ๆ เท่านั้น

แต่ว่าบุคคลทั่วไปนั้น ก็มักจะสร้างคุณงามความดีบ้าง สร้างความชั่วบ้าง อยู่ในลักษณะ "ดีบ้างชั่วบ้าง" สลับกันไป ถึงเวลาที่บุญส่งผลเราก็มักจะเพลิดเพลินจนขาดสติ พอกรรมส่งผลเข้าก็ลำบากเดือดร้อนไปทั่ว ถ้าอยู่ในลักษณะนี้เรายิ่งต้องเร่งสั่งสมบุญกุศลสำหรับตนเองให้มากยิ่งขึ้น ไม่เช่นนั้นแล้ว ผลบุญที่มีน้อย ผลกรรมที่มีมาก ก็อาจจะส่งผลให้เราเดือดร้อนไปอีกนาน

จึงมีพระบาลีที่กล่าวไว้ว่า "สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย" การสั่งสมบุญนั้นย่อมนำมาซึ่งความสุข เนื่องเพราะว่าบุญนั้นส่งผลให้เราในด้านดีโดยประการเดียวเท่านั้น