[เถรี]

กระผม/อาตมภาพอยากจะดึงหูอาจารย์ท่านนั้น แล้วพาลองไปโยกดูแบบที่กระผม/อาตมภาพทำมาเอง เนื่องเพราะว่าครั้งแรกที่ไปถึง กระผม/อาตมภาพก็สงสัยว่าทำไมเขาสร้างเจดีย์แบบหยาบ ๆ ทำให้สวยกว่านั้นไม่ได้หรืออย่างไร ? แต่พอลองผลักดู ปรากฏว่าหินโยกตามมือไปเลย จึงมาคิดว่า "ถ้าเป็นเราสร้างก็คงจะสวยน้อยกว่านี้อีก เพราะว่ากูก็กลัวตายเหมือนกัน..!"

แห่งที่ ๒ ก็คือพระมหาธาตุมุเตา ซึ่งก่อนหน้านี้ก็อยู่ในเขตรัฐมอญ แต่ว่าทางประเทศพม่าแบ่งออกมาเป็นมณฑลหงสาวดี ภาษาพม่าเรียกว่าชุยมอดอ เคยโดนแผ่นดินไหวทำลายลงไปเมื่อประมาณ ๓๐๐ ปีก่อนครั้งหนึ่ง ปัจจุบันนี้ส่วนยอดเขายังสร้างเจดีย์เล็กไว้ได้ ๕ องค์ ก็คือส่วนยอดเจดีย์ที่หักตกลงมา ครั้งนี้องค์พระเจดีย์ใหญ่ไม่มีอะไรเสียหาย แต่ว่าเจดีย์รายรอบข้างมีแตกร้าวไปหลายองค์

ถัดไปก็เป็นพระมหาเจดีย์ชเวดากองที่ย่างกุ้ง ซึ่งจะว่าไปแล้วเป็นศูนย์รวมจิตใจที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของชาวพม่า โชคดีตรงที่ว่าเขากำลังติดตั้งนั่งร้าน เพื่อที่จะเปลี่ยนแผ่นทองคำหุ้มองค์พระเจดีย์ใหม่ ซึ่งจะทำกันประมาณ ๓ ปี หรือ ๕ ปีครั้งหนึ่ง จึงทำให้มีนั่งร้านช่วยบังคับองค์เจดีย์เอาไว้ ไม่ก่อให้เกิดความเสียหายมาก นอกจากสั่นไหวไม่มากนัก

จากนั้นก็ต้องขึ้นไปถึงเมืองพุกาม ซึ่งเป็นอาณาจักรเดิมที่ยิ่งใหญ่มากของพม่า ก็คือพระมหาเจดีย์ชเวซีกองที่พวกเราเรียกกัน แต่พม่าเรียกว่าชุยซีคง แบบเดียวกับพระครูสุตกาญจนวัฒน์, ดร. (ปรีชา จิรนาโค) เจ้าอาวาสวัดวังปะโท่ ไปพม่ากับกระผม/อาตมภาพครั้งแรก โบกแท็กซี่ก็พูดเสียงดังฟังชัดว่า "โก ทู ชเวดากอง" คนพม่าไม่รู้จัก กระผม/อาตมภาพต้องบอกว่า "ชุยดากงพะยา" ก็คือ พระมหาเจดีย์ชเวดากอง เราออกเสียงคนละอย่างกับพม่า เพราะว่าไปออกเสียงตามภาษาอังกฤษ

ภาษาอังกฤษที่เขียนแบบพม่าชวนให้ปวดหัวมาก เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วเขียนอย่างหนึ่ง อ่านอย่างหนึ่ง ดังนั้น เราจึงมีเมืองร่างกุ้งมาตั้งแต่สมัยกระผม/อาตมภาพเด็ก ๆ เพราะว่าพม่าออกเสียง R เป็น ย.ยักษ์ เขาเขียนว่า Rangoon แต่คนไทยเห็นเป็น ร.เรือ ก็เลยอ่านว่าร่างกุ้ง มาตอนหลังโดนชาวโลกด่ามาก ๆ เข้าก็เลยเปลี่ยนเป็นตัว Y ถึงกลายเป็น Yangon ในภาษาอังกฤษปัจจุบัน แต่คนไทยไปติดร่างกุ้ง หรือ ย่างกุ้ง ไปเสียแล้ว