[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๑๑ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ สามเณรที่ตั้งใจอยู่ต่อ ขอให้ตั้งหน้าตั้งตาสะสมความดีของเราไว้ การสวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต เจริญพระกรรมฐาน ตอนเป็นฆราวาสเราทำเป็นร้อยครั้ง ก็ไม่เท่ากับเราทำตอนนี้ ๑ ครั้ง..!

ในเรื่องของบุญกุศลนั้นเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เนื่องเพราะว่าส่งผลแต่ในด้านดีโดยส่วนเดียว ถ้าเราอยู่ต่อ ก็จะส่งผลให้กลายเป็นหลักชัยของพระพุทธศาสนา ถ้าเราสึกหาลาเพศไป คนที่มีบุญกุศลมากกว่า ก็เหมือนกับคนมีเงินมากกว่า จะทำอะไรก็สะดวกคล่องตัวกว่าคนอื่นเขา เพียงแต่ว่าคนส่วนใหญ่นั้นสร้างบุญกุศลไม่ต่อเนื่อง อยู่ในลักษณะทำบ้าง ทิ้งบ้าง ถึงเวลาผลของบุญกุศลจึงส่งผลบ้าง ขาดช่วงลงไปบ้าง จนบางคนเขาใช้คำว่า "ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน" แต่ถ้าเป็นตัวกระผม/อาตมภาพ ก็น่าจะชั่วเป็นร้อยทีแล้ว ยังไม่ค่อยจะดีสักหน..!

สำหรับวันนี้หลายท่านก็จะเห็นแล้วว่า ทางวัดของเราจัดสถานที่ในการเตรียมปลุกเสกพระสมเด็จคำข้าวมหาลาภปลดหนี้ ๒ แผ่นดิน ซึ่งจะว่าไปแล้วไม่จำเป็นต้องปลุกเสกใหม่ก็ได้ แต่ว่าคนส่วนหนึ่งก็มักจะมั่นใจเมื่อได้เห็นพิธีกรรม จึงต้องทำให้เขาเห็นเพื่อรักษากำลังใจกัน

แต่คราวนี้ในเรื่องของการสร้าง การเสกวัตถุมงคลก็ดี การดูหมออะไรก็ตาม ระยะนี้มักจะโดนโจมตีว่าเป็น "เดรัจฉานวิชา" โดยเฉพาะหลายท่านกล่าวไว้ว่า ถ้าหากว่ามีการสร้างวัตถุมงคลในสมัยพุทธกาล เราก็คงจะมีรูปหลวงพ่อองค์นั้น หลวงปู่องค์นี้มากมายไปหมดแล้ว จะว่าไปก็ "ใช่ของเขา"

แต่คราวนี้ท่านทั้งหลายต้องเข้าใจว่า การสร้างวัตถุมงคลนั้นเกิดจากเจตนารมณ์หลายประการ สมัยแรก ๆ ไม่มีการสร้างเป็นรูปพระ ส่วนใหญ่ก็สร้างเป็นเครื่องรางอื่น ๆ อย่างเช่นตะกรุด พิสมร ผ้าประเจียด แหวนพิรอด เหล่านี้เป็นต้น เนื่องเพราะสมัยนั้นมีค่านิยมว่า "พระต้องอยู่วัด" ในระยะแรก ๆ เมื่อมีการสร้างพระเครื่องขึ้นมา ถึงเวลาออกรบก็นำติดตัวไป เพื่อที่จะป้องกัน รักษา หรือว่าเป็นขวัญกำลังใจของตนเอง พอเสร็จจากการรบก็เอาไปคืนวัดตามเดิม