[เถรี]

คราวนี้ตามที่โยมพ่อเล่าให้ฟัง หลวงพ่อพยายามคิดดู ก็คาดว่าพระธุดงค์ท่านเอาทรายเสกซัดไปแล้วงูใหญ่ก็เลยหดหายเข้าไปในถ้ำ แล้วท่านก็เอาสายสิญจน์ไปขึงขวางปากถ้ำไว้ แต่โยมพ่อเล่าเป็นภาษาจีน ก็เลยกลายเป็นว่าเอาดินสาดไปกำมือหนึ่ง แล้วก็เอาเชือกเล็ก ๆ ไปขึงขวางปากถ้ำไว้

คราวนี้โยมพ่ออัศจรรย์ใจว่าพระท่านไม่กลัวงูใหญ่ขนาดนั้น แล้วแถมยังไม่หนีไปไหนด้วย ถามพระท่านว่ามีอะไรดี ? พระท่านบอกว่ามีคาถาวิเศษ ถ้าใครท่องเอาไว้ทุกวันไปไหนก็ปลอดภัย โยมพ่อก็เลยขอเรียนคาถาด้วย ปรากฏว่าพระท่านสอนให้สวด อิติปิ โสฯ สวากขาโตฯ สุปฏิปันโนฯ เต็มบทเลย

แล้วแนะนำว่า ถ้าจะให้ดี ตอนก่อนสวดมนต์ก็ให้เอาข้าวกระทงหนึ่ง น้ำกระทงหนึ่ง กับข้าวกระทงหนึ่ง ไปถวายที่หน้าหิ้งพระ แล้วก็สวดมนต์ทุกวัน ก็อย่างที่บ้านเราเรียกว่าถวายข้าวพระ ที่บรรดาสามเณรถึงเวลาก็ "อิมัง สูปะพยัญชะนะสัมปันนัง สาลีนัง โอทะนัง อุทะกัง วะรัง พุทธัสสะ ปูเชมิ" นั่นแหละ

แต่ปรากฏว่าโยมพ่อถามไม่ละเอียด ก็เลยถวายข้าวพระตอนค่ำ เพราะว่าไปทำไร่ทำอะไรเสร็จ กว่าจะกลับมาก็ค่ำแล้ว อาบน้ำอาบท่า กินข้าวกินปลาเสร็จ ก็จัดข้าวกระทงหนึ่ง กับข้าวกระทงหนึ่ง น้ำกระทงหนึ่ง ไปถวายหน้าหิ้งพระ แล้วก็อุ้มหลวงพ่อซึ่งยังเล็กคอพับคออ่อนสวดมนต์อยู่ทุกวัน สวดไม่ได้ แต่หูได้ยินก็จำได้ ยังไม่ทันจะเข้าเรียนหนังสือก็สวด อิติปิ โสฯ สวากขาโตฯ สุปฏิปันโนฯ ได้หมดแล้ว ไปโรงเรียนครูเห็นว่าสวดมนต์ได้ก็เลยให้เป็นหัวหน้าชั้น..!

คราวนี้ที่อยากจะบอกสามเณรก็คือว่า พระที่บ้านหลวงพ่อฉันข้าวเย็นทุกวันเลย..! เพราะว่าโยมพ่อไม่รู้ว่าคนไทยนิยมถวายข้าวพระก่อนเพล แล้วพระท่านก็ไม่ได้บอกรายละเอียดว่าถวายตอนไหน โยมพ่อท่านก็พาซื่อ ถวายตอนค่ำทุกวัน กว่าหลวงพ่อจะรู้เรื่องว่าเขาถวายข้าวพระตอนไหนก็มาบวชแล้ว ซึ่งโยมพ่อก็ตายไปก่อน โยมพ่อก็เลยได้บุญไปเต็ม ๆ เพราะไม่รู้ว่าตัวเองทำผิด..!

เพียงแต่สามเณรจำไว้ว่า บทสวด อิติปิ โสฯ สวากขาโตฯ สุปฏิปันโนฯ ที่ว่ามา เป็นบทสรรเสริญคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ที่สำคัญมาก ๆ ครูบาอาจารย์ของหลวงพ่อก็คือหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ วัดท่าซุง ท่านให้ภาวนาไว้ทุกวัน

ก็แปลว่าพระธุดงค์รูปนั้นตอนที่หลวงพ่อยังไม่เกิด กับหลวงพ่อฤๅษีลิงดำที่หลวงพ่อไปบวชกับท่าน บอกเรื่องที่เหมือนกันว่า คาถาสามบทนี้สำคัญมาก ให้พยายามท่องบ่นภาวนาเอาไว้ทุกวัน ไปที่ไหนก็จะได้ปลอดภัย ก็แปลว่าสามเณรซึ่งมาบวชที่นี่ แบกคาถากลับบ้านกันเยอะมาก มีโอกาสให้ภาวนาไว้ เพราะว่านอกจากทำให้เราปลอดภัยแล้ว ยังช่วยให้เรียนหนังสือเก่งอีกด้วย..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)