[เถรี]

และท้ายที่สุด เมื่อมองเห็นอย่างชัดเจนว่าสภาพร่างกายนี้สกปรกโสโครก น่าเบื่อหน่าย จิตใจก็ถอนการยึดการเกาะออกมา ทำให้ท่านทั้งหลายสามารถที่จะยกกำลังใจของตนเองขึ้นเหนือโลก

ถ้ายกขึ้นไปได้น้อย ท่านก็เป็นพระอริยเจ้าในเบื้องต้น ถ้ายกขึ้นได้ปานกลาง ท่านก็เป็นพระอริยเจ้าในระดับกลาง ถ้าสามารถปล่อยวางได้ทั้งสิ้น ท่านก็จะเป็นพระอริยเจ้าระดับสูงสุด สามารถหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานได้

ดังนั้น..ภัยธรรมชาติทั้งหลายที่ทำให้ท่านหวาดกลัว เมื่อมาถึงตรงนี้ ทุกอย่างก็เป็นปกติธรรมดา ไม่มีอะไรที่จะทำให้เราหวั่นไหวได้อีก ไม่มีอะไรที่จะทำให้เราทุกข์ได้อีก บุคคลที่ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งต่าง ๆ ที่เข้ามาทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ ไม่มีความทุกข์ใด ๆ ที่จะเบียดเบียนตนเองให้สะดุ้งหวาดกลัวได้นั้น จะมีความสุขขนาดไหน ? ก็ขอให้ท่านทั้งหลายพยายามทำให้ถึง แล้วท่านก็จะเข้าใจเองว่า อริยมรรคมีองค์ ๘ ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น มีคุณค่าเลิศล้นในสามโลกเป็นประการใด

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๖ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)