[เถรี]

ด้วยความที่ว่าเขาอยู่ในภพภูมิของผู้มีฤทธิ์ ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นกาลกัญจิกอสุรกายหรือไม่ก็มหิทธิกาเปรต พวกนี้มักจะตั้งตัวเป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่ อยู่ที่โน่นที่นี่เป็นปกติ ก็เลยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เพราะว่าเป่าคาถาใส่ มันแค่เอียงหน้าหลบนิดเดียว แล้วก็บอกว่า "ไม่ถูก" อธิษฐานเตโชธาตุเผา มันก็หลบ ทำจนหมดทุกวิถีทางแล้ว เราสู้ไม่ได้สักอย่าง..!

ก็เลยตั้งใจว่าไหน ๆ เราก็จะตายแล้ว อย่าให้กำลังใจเราเสีย ให้รักษากำลังใจเอาไว้ดีกว่า ก็เลยแผ่เมตตาอโหสิกรรมให้กับเขา แต่ปรากฏว่าไปตรงกับภาษิตโบราณที่ว่า "ขี้ตรงร่อง" เพราะว่าทันทีที่แผ่เมตตา ไอ้เจ้านั่นก็ตัวเล็กลง ๆ ๆ จนกระทั่งท้ายที่สุดก็เล็กเท่ากับคนธรรมดา ตอนตัวใหญ่ ๆ ยังสู้ ตอนตัวเล็กนี่เอ็งเสร็จข้าแน่..! ใช่ไหม ?

เพราะฉะนั้น..สามเณรจำเอาไว้ มีคาถาอยู่บทหนึ่งก็คือกรณียเมตตสูตร อยู่ในหนังสือเล่มที่ตรงหน้าพวกเราพวกเรานั่นแหละ ที่ขึ้นว่ากะระณียะมัตถะกุสะเลนะ ยันตัง สันตัง ปะทัง อะภิสะเมจจะ ฯลฯ ถ้าใครท่องได้ ไปไหนท่องเอาไว้ประจำ ๆ ผีจะไม่กล้าหลอก

ไอ้เจ้าตัวนั้นเก่งกาจขนาดนั้น ยังทำอะไรไม่ได้เลย เพราะว่าพอหลวงพ่อแผ่เมตตาไป มันก็ตัวเล็กลงไปเรื่อย ตอนตัวใหญ่ ๆ ยังทำอะไรเราไม่ได้ ตอนตัวเล็กนี่ เราจะทุบเสียเมื่อไรก็ได้..ใช่ไหม ?

ฉะนั้น..ถ้าหากว่าสามเณรท่องคำอาราธนาศีล อาราธนาธรรม อาราธนาพระปริตร และปฏิญาณตนเป็นพุทธมามกะได้แล้ว ถ้ามีเวลาเหลือ ซ้อมท่องกรณียเมตตสูตรก็ได้ ไม่ต้องเอาทั้งบทหรอก เอาแค่เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง ฯลฯ ไปจนจบ แล้วอยู่ที่ไหนก็ท่องเอาไว้ ผีจะไม่กล้าทำอะไร เพราะว่าเราไม่เก่ง..!

ถ้าหากว่าเก่งแบบหลวงพ่อไพบูลย์ - พระเดชพระคุณพระธรรมคุณาภรณ์ (ไพบูลย์ กตปุญฺโญ ป.ธ. ๘) อดีตเจ้าอาวาสวัดไชยชุมพลชนะสงคราม (พระอารามหลวง) อดีตเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ท่านเป็นเจ้าคณะจังหวัดที่ไปเยี่ยมพระเณรทุกวัด แล้วสมัยของท่าน แรกเริ่มที่ยังเป็นพระมหาไพบูลย์อยู่ แต่ละวัดเดินทางไปยากมาก ไปแล้วก็ต้องไปค้างวันค้างคืนกันเลย