[เถรี]

สมัยก่อนที่กระผม/อาตมภาพยังเป็นทหารอยู่ เขาสอนเอาไว้ว่าในช่วงภัยพิบัติต้องมีอาวุธติดตัวด้วย ถามครูฝึกว่าทำไม ? เราขนอาหารกับน้ำไว้ไม่ดีกว่าหรือ ? ครูฝึกบอกว่าถ้าไม่มีอาวุธ แล้วคุณจะเอาอะไรป้องกันอาหารและน้ำของคุณ ? เพราะว่าถึงเวลาคนหิวขึ้นมา วิธีง่ายที่สุดก็คือแย่งชิงหรือว่าปล้นจากคนอื่น..!

จึงเป็นเรื่องที่พวกเราทั้งหลายต้องตระหนักเอาไว้ว่า ความเสียหายที่เกิดขึ้นในบ้านเรา ไม่ว่าจะเกิดจากสาเหตุอะไรก็ตาม เปรียบเทียบกับประเทศพม่าที่เป็นศูนย์กลางแผ่นดินไหวแล้ว เป็นแค่เศษเสี้ยวเดียวเท่านั้น จนกระทั่งวันนี้ หลังเหตุการณ์เกิดขึ้นมา ๓ วันแล้ว ยังไม่สามารถที่จะได้ข้อสรุปว่ามีผู้เสียชีวิตเท่าไร ไม่สามารถจะประเมินความเสียหายที่เกิดขึ้นได้ ยกเว้นเปรียบเทียบว่า เหมือนกับโดนระเบิดปรมาณูหลายลูกทีเดียวพร้อมกัน..!

กระผม/อาตมภาพเองได้ยินบางคนที่เปรียบเทียบว่า "พอมีผู้นำเป็นหญิงแล้วเกิดภัยพิบัติขึ้น" อยากจะบอกว่าไอ้นั่นพยายามที่จะโยงให้มีเรื่องให้ได้ เพราะว่าในช่วงที่เกิดภัยพิบัติอย่างสึนามิ ก็ไม่ใช่ว่าผู้นำของเราจะเป็นผู้หญิง..!

ในส่วนที่เกิดขึ้นนั้น เรื่องของสงครามในที่ต่าง ๆ สำคัญมาก เพราะว่ามีการใช้วัตถุระเบิดหรือขีปนาวุธ ที่สร้างแรงสะเทือนให้กับพื้นโลกต่อเนื่องยาวนาน เมื่อแรงสะเทือนสะสมถึงที่สุดก็จะปล่อยออกมา ก็แปลว่าจะมีเกิดขึ้นอีกถ้าหากว่าสงครามในที่ต่าง ๆ ยังไม่ได้ลดน้อยถอยลง

บ้านเราแม้ว่าจะอยู่ในสถานที่ซึ่งมีอันตรายจากภัยพิบัติน้อย แต่ก็ควรที่จะมีการเตรียมตัวอยู่ในระดับหนึ่ง โดยเฉพาะบุคคลที่ขายบ้านหนีน้ำท่วมในปี ๒๕๕๔ ไปซื้อคอนโดมิเนียม โดยเฉพาะไปอยู่ชั้นสูง ๆ เจอแผ่นดินไหวครั้งนี้ก็คงนั่งกลุ้มใจว่า หนีน้ำได้..แต่หนีแผ่นดินไหวไม่พ้น เรื่องพวกนี้ก็คงจะต้องแก้ไขกันต่อไป ไม่ว่าจะเป็นรัฐบาลหรือว่าตัวเราเอง ถ้ามีข่าวคืบหน้าอะไรก็จะมานำเสนอให้ทุกท่านได้ทราบอีกวาระหนึ่ง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)