[เถรี]

ส่วนสำคัญก็คือรัฐฉาน โดยเฉพาะแหล่งเที่ยวสำคัญ ทะเลสาบอินเลที่เมืองยองชุย บ้านเรือนญาติโยมพังทลายเกิน ๑๐๐ หลัง เนื่องเพราะว่าส่วนใหญ่ปลูกอยู่ในทะเลสาบ ซึ่งพื้นก็คือโคลน โดยเฉพาะเส้นทางที่เข้าไปวัดสำคัญก็คืองะแพชอง สองฟากฝั่งบ้านเรือนถล่มราบหมด..!

วัดผ่องต่ออูที่เป็นวัดสำคัญ เขาถ่ายให้ดูแค่บริเวณที่พังด้านนอกเท่านั้น ไม่อนุญาตให้ขึ้นไปด้านบน จึงไม่ทราบว่ามีความเสียหายอะไรมากไปกว่านั้นหรือเปล่า ?

การจัดการเกี่ยวกับผู้เสียชีวิต เมรุไม่เพียงพอที่จะเผาศพ ส่วนใหญ่จึงใช้วิธีเผากลางแจ้ง ก็คือเอาฟืนมากองสุม แล้วก็เอาศพไว้ตรงกลาง พูดง่าย ๆ ว่าพอวางศพลงไปแล้วมีไม้ทับอยู่ด้านบนด้วย เผากันแบบนั้นเลย..!

บ้านเราที่เคยอเนจอนาถมากจากสึนามิในปี ๒๕๔๗ ถ้าจำไม่ผิด เราก็คงจะรู้ว่าในเวลาเกิดภัยพิบัติใหญ่ ๆ แบบนั้น ส่วนใหญ่แล้วสิ่งที่จำเป็นที่สุดก็คือการพึ่งพาตัวเองได้ ที่กระผม/อาตมภาพเคยบอกพวกเราว่า ให้หาอาหารหรือน้ำติดบ้านเอาไว้ อย่างน้อย ๆ ให้พอใช้งานได้ ๒ - ๓ วัน ก็เพื่อถึงเวลาถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้ หรือใกล้เคียงอย่างนี้ เราจะได้อาศัยตนเองก่อน ไม่ต้องพึ่งพาคนอื่น เพราะว่าถ้าความช่วยเหลือไปช้า หรือว่าไปไม่ได้ อย่างน้อยเราก็จะอยู่รอดไปได้อีกระยะหนึ่ง

เราจะเห็นว่าในส่วนสำคัญของชีวิตจริง ๆ แล้วก็เหลือแค่ปัจจัย ๔ คือ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค ในช่วงภัยพิบัติ อาหารกับยารักษาโรคเป็นเรื่องจำเป็นที่สุด ส่วนอื่นสามารถที่จะขาดชั่วคราวได้ เรื่องพวกนี้อย่าคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัว ถ้าเราไม่ประมาทตามคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีการเตรียมพร้อมเอาไว้ก่อน โอกาสที่เราจะรอดได้นานกว่า หรือว่ารอดไปเลย ย่อมมีสูงกว่าคนที่ไม่ได้เตรียมพร้อม