[เถรี]

ทิศตะวันออก ประตูใหญ่ ๒ ประตู ทิศตะวันตกก็สะพานข้ามแม่น้ำ ทิศเหนือ ถนนหมู่บ้านครับ วิ่งผ่านวัดเลย ทิศใต้ก็สะพานข้ามลำรางสาธารณะ ที่กระผมพาพระออกบิณฑบาตทุกวัน เปิดโล่งทุกทิศ แต่คนไม่ค่อยเข้าครับ ส่วนไอ้ที่ปิดไม่ต้อนรับ ไปเข้ากันจัง..! สรุปว่าเราน่าจะสอนผิด หรือไม่ก็ทำผิด ว่าทำไมโยมไม่เข้าวัด ?

เป็นเรื่องที่เราท่านทั้งหลายต้องสร้างประโยชน์ตน ด้วยการปลูกศรัทธา สวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต กรรมฐาน ทำให้เป็นปกติ เราอยู่ในสายตาชาวบ้านตลอด ทำดีร้อยครั้ง เขาจะชมสักครั้งก็ยาก แต่ถ้าพลาดครั้งเดียว โซเชียลถล่มจมดินเลยนะครับ..! ในเมื่อเป็นเช่นนั้น สิ่งที่ดีที่สุดของเราคือสร้างตนให้มั่นคง แล้วอย่าอยากดังครับ ทำหน้าที่เพราะว่าเป็นหน้าที่ โยมให้การอนุเคราะห์สงเคราะห์เรา ถึงเวลาเราก็สั่งสอนเขาตอบแทน

ปัจจุบันนี้วัดไหนที่วันพระยังมีโยมมานอนวัดเป็นประจำบ้างไหมครับ ? ยังโชคดีนะครับที่ยังมี เพราะว่าปัจจุบันสภาพสังคมเป็นสังคมของคนยุคใหม่ ทองผาภูมิคนก็แก่ไปทุกวัน คนหนุ่มสาวไม่ค่อยเข้าวัดครับ จะเข้าเฉพาะตอนจำเป็น ผมต้องใช้วิธีดึงคนเข้าวัด สารพัดวิธีครับ ลองไปดูในเฟซบุ๊กได้ เมื่อถึงเวลาเราอย่าอยากดังครับ ค่อย ๆ สอนโยมไป รู้จักโยมปีละ ๑๐ คน สิบปีผ่านไป ๑๐๐ คนนี้ผลัดกันมา เราก็ไม่ต้องกินไม่ต้องนอนแล้วครับ..!

ตัวอย่างพระเถระที่กระผมชอบยกตัวอย่างที่สุดก็คือหลวงปู่เจ้าคุณพูล (พระมงคลสิทธิการ) วัดไผ่ล้อมครับ หลวงปู่ท่านทันครูบาอาจารย์ทุกรุ่นนะครับ ถ้าตอนที่ผมรู้ความขึ้นมาเลย หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอมดังระเบิด กลบทั้งจังหวัดเลย ที่พอจะเชิดหน้าชูตาขึ้นมาได้ ก็มีหลวงปู่เพิ่ม วัดกลางบางแก้ว หลวงปู่เต๋ วัดสามง่าม รุ่นหลังถัดไปก็หลวงพ่อน้อย วัดธรรมศาลา หลวงปู่แตง วัดดอนยอ สิ้นจากยุคนั้นแล้ว หลวงพ่อแช่ม วัดดอนยายหอม หลวงพ่อเปิ่น วัดกลางบางพระ หลวงพ่อไสว วัดปรีดาราม ไม่ต้องโผล่กันสักทีครับ

จนอายุ ๙๐ กว่า ชื่อเสียงหลวงปู่พูล วัดไผ่ล้อมค่อยปรากฏในยุทธจักร ท่านก็สร้างความดีของท่านไปเรื่อยครับ ไม่ได้ใส่ใจ ไอ้ที่ผมนั่งแบบนี้ ติดนิสัยหลวงปู่พูลมานะครับ ท่านอายุ ๙๐ กว่า นั่งตัวตรงเป๊ะเลย แล้วเป็นอย่างไรครับ ? มีเวลาดังอยู่ไม่กี่ปีก็มรณภาพ เวลามรณภาพ หมายเลขทะเบียนรถที่รับศพ แม้กระทั่งเลขฝาโลงศพ หวยออกได้ทุกตัว กลายเป็นอมตะเถราจารย์ไปเลย เห็นหรือยังครับว่า ท่านเอง ท่านก็ทำความดีไปเรื่อย ไม่ได้ใส่ใจ จะมีชื่อเสียงเกียรติคุณหรือเปล่า ไม่สนใจ ขอให้รักษาคุณงามความดีของตนเอาไว้เท่านั้น