[เถรี]

ท่านถามว่า "อาหารการขบฉันเพียงพอไหม ?" กราบเรียนท่านว่า "เหลือเฟือครับ พี่น้องมอญพม่าทำบุญใส่บาตรกันดีมาก" ท่านถอนใจครับ ท่านบอกว่า "ผมทรงพระไตรปิฎก เป็นครูบาอาจารย์ ลูกศิษย์ลูกหาเต็มบ้านเต็มเมือง บิณฑบาตได้แค่พอฉันเช้าเท่านั้น ตอนเพลต้องหุงข้าวกินเอง..!" ท่านบอกว่า "พระไทยทั้งหมดโชคดีสุด ๆ แล้ว คุณอยู่ในประเทศที่องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นศาสนูปถัมภ์ อยู่ในประเทศที่อุดมสมบูรณ์ ไม่มีสงคราม" ทุกท่านรู้สึกว่าตัวเองโชคดีไหมครับ ?

ทุกวันนี้เราอาศัยญาติโยมเลี้ยงเรา วัดท่าขนุนของผมนี่เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด ถ้าไม่ใช่เจ็บไข้ได้ป่วยจนไม่ไหวจริง ๆ ต้องบิณฑบาต อายุเกิน ๖๐ ปีไปแล้วถึงอนุโลมให้ว่าไม่ต้องบิณฑบาต แต่ต้องอยู่เวรยาม ไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ แค่ไปเดินให้เขาเห็นว่ามีคนอยู่ จะได้ไม่เข้ามาขโมยของ..!

บางทีกระผมเห็นพระเณรเลือกฉันครับ ผมก็ดุเอา..! ข้าวถุงหนึ่ง แกงถุงหนึ่ง น้ำถ้วยหนึ่ง รู้ไหมครับว่าเขาขาย ๖๐ บาท ? กว่าจะทำงานได้เงิน ๖๐ บาทมาซื้ออาหาร ลำบากแค่ไหนครับ ? ไม่ใช่ญาติโยมถวายมา กูไม่ชอบก็เหวี่ยงข้างไปเลย ภิกษุเราต้องเป็นผู้เลี้ยงง่ายนะครับ ชีวิตของเราเนื่องด้วยผู้อื่น เราต้องทำตนเป็นผู้เลี้ยงง่าย

ที่กระผมว่ามาถึงตรงนี้ เพื่อที่ให้ท่านทั้งหลายได้ทราบว่า สถานการณ์พระพุทธศาสนาของเรานั้น ในประเทศไทยถือว่าดีมาก ๆ ประเทศจีนตอนนี้ถือว่ามีศาสนิกที่เป็นพุทธมากที่สุด คือ ๒๐๐ กว่าล้านคน ส่วนใหญ่เป็นมหายานนะครับ แต่ว่าประเทศจีนไม่ได้สนับสนุนให้คนเข้าวัดในลักษณะไปศึกษาธรรม สนับสนุนให้คนไปเที่ยววัดครับ ก็แปลว่าวัดในประเทศจีนส่วนใหญ่จะต้องยุ่งเกี่ยวกับสารพัดการหาเงิน ท่านเข้าไปจะวัดใหญ่วัดเล็กก็ตาม ถึงเวลาจะชมอะไรก็ตาม ทางออกจะมาผ่านร้านขายของที่ระลึกเสมอ ทุกวัดต้องจัดแบบนั้น

ตอนนี้ประเทศเวียดนามออกมาแนวเดียวกัน ส่วนใหญ่เป็นวัดมหายาน สนับสนุนให้เป็นแหล่งเที่ยว วัดใหญ่ ๆ ที่กระผมไปมา อย่างวัดตามจุ๊ก ใหญ่ขนาดไหน ? นั่งเรือไป ๒๐ นาทีนะครับ ผ่านทะเลสาบ ขึ้นไปแล้วเดินขาลากอีกเป็นชั่วโมงยังไม่ทั่ววัดเลย..! นั่นก็สนับสนุนวัดเป็นแหล่งเที่ยว ไม่อย่างนั้นแล้วรัฐบาลไม่ต้องการให้มี..!