[เถรี]

เพียงแต่พวกเราทั้งหลายส่วนหนึ่ง พอถึงเวลาเจอกับเหตุการณ์ ด้วยความที่สติไม่พอ สมาธิไม่พอ ทำอะไรไม่ถูก จนกลายเป็นภาระของคนอื่น แค่แข้งขาอ่อนเดินไม่ออกก็ซวยแล้ว เพราะว่าถ้าคนเยอะ ๆ เขาไม่สนใจหรอกใครเป็นใคร เหยียบกันตายมามากต่อมากแล้ว..!

ดังนั้น..ให้ถือว่าภัยพิบัติแบบนี้เป็นเครื่องวัดการปฏิบัติของเราว่า เพียงพอที่จะอาศัยได้หรือไม่ ? เพราะว่ากำลังของคนเรา แบ่งหยาบ ๆ ได้ ๓ ระดับ

ระดับแรก ช่วยตัวเองไม่ได้ ช่วยคนอื่นไม่ได้

ระดับที่ ๒ ช่วยตัวเองได้ ช่วยคนอื่นไม่ได้

ระดับที่ ๓ ช่วยได้ทั้งทั้งตัวเองและคนอื่น

ต้องวัดดูว่าตัวเราอยู่ในระดับไหน ถ้าหากว่าอยู่ในระดับสูงแล้ว ก็พยายามปรับให้เข้มข้น ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้าอยู่ในระดับต่ำ ก็ต้องรีบใช้ความเพียรพยายามให้มากกว่าเดิม ไม่ใช่ถึงเวลาเขื่อนแตกมาไม่รู้ว่าจะไปทางไหน..!?

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๓๐ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)