[เถรี]

ส่วนที่น่าเป็นห่วงที่สุดก็คือ อาคารเรียนมหาวิทยาลัยสงฆ์มัณฑะเลย์ ซึ่งกระผม/อาตมภาพเคยไปเยี่ยมเยียนการเรียนการสอนที่นั่นมาแล้ว ได้ถล่มลงมาขณะที่พระภิกษุสามเณรจำนวน ๒๗๐ รูปกำลังสอบอยู่ มีแต่ภาพขณะที่สั่นไหวและพังลงมา โดยที่ไม่สามารถจะสืบทราบได้ว่า ยอดผู้เสียชีวิตหรือบาดเจ็บนั้นมีอยู่เท่าไร ? จึงขอเอาใจช่วยให้ท่านทั้งหลาย ถ้าหากว่าเสียชีวิตหรือมรณภาพก็ได้ไปสู่สุคติภูมิตามความดีของตน ท่านที่บาดเจ็บหนักก็ขอให้ปลอดภัย ท่านที่บาดเจ็บเบาก็ขอให้หายโดยเร็ว..!

ในเรื่องของแผ่นดินไหวนั้น ถือว่าเป็นเหตุฉุกเฉินประการหนึ่ง ซึ่งจะวัดผลได้เลยว่า การปฏิบัติธรรมของเรานั้นมีผลมากน้อยเท่าไร ? เพราะว่าเหตุฉุกเฉินทุกประเภท อาการเจ็บไข้ได้ป่วยหนัก ๆ ชนิดเจียนอยู่เจียนไป หรือว่าการทำงานอะไรที่เหนื่อยยากต่อเนื่องเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน จะวัดได้อย่างชัดเจนว่าต้นทุนการปฏิบัติธรรมของเรามีมากน้อยเท่าไร ? สามารถที่จะรักษาความผ่องใสของสภาพจิตเอาไว้ได้หรือไม่ ?

กระผม/อาตมภาพนั้นตามที่ได้เจอมาก็คือ ไม่ว่าจะเหตุฉุกเฉินขนาดไหนก็ตาม ก็จะตั้งสติอยู่เฉพาะหน้า พยายามที่จะแก้ไขเหตุการณ์จากหนักให้เป็นเบา จากเบาให้เป็นหาย พูดง่าย ๆ ว่า ให้เหตุการณ์นั้นออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ซึ่งไม่ใช่ว่าทุกคนที่จะทำได้แบบนี้

เนื่องเพราะว่าลูกศิษย์หลายท่านบอกว่า เมื่อเกิดแผ่นดินไหวขึ้นมา แค่ร้องเรียกให้เพื่อนอพยพลงไปข้างล่างเพื่อที่จะหนีออกสู่ที่โล่ง ปรากฏว่าเพื่อนแข้งขาอ่อน เดินไม่ไหวเอาดื้อ ๆ ก็มี..! นั่นคือการที่แตกตื่นจนกระทั่งขาดสติ ทำให้ไม่สามารถที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ ซ้ำยังเป็นภาระของคนอื่นเสียอีก..!

หลายเรื่องก็กลายเป็นเรื่องตลกขบขัน เมื่อถึงเวลาเหตุการณ์สงบแล้วนำมาเล่าสู่กันฟัง บ้างก็หัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง บ้างก็ได้แต่ยิ้มแหะ ๆ ให้กัน อย่างเช่นว่าคอนโดมิเนียมทุกแห่งนั้น ห้ามเลี้ยงสัตว์เลี้ยงเอาไว้ แต่ปรากฏว่าเมื่อแผ่นดินไหวขึ้น ที่คอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งนั้น มีคนอุ้มแมววิ่งหนีออกมาเกิน ๒๐ ตัว..! และที่หนักที่สุดก็คือ นิติกรของคอนโดฯ แห่งนั้น ก็อุ้มหมาวิ่งออกมาด้วย..! แล้วต่างคนต่างก็มองหน้ายิ้มให้กันแบบวางหน้าไม่สนิท พูดง่าย ๆ ว่าลูกบ้านแต่ละคนฝืนข้อห้ามยังไม่พอ ผู้ควบคุมระเบียบก็ยังฝืนข้อห้ามตัวเองด้วย..!