[เถรี]

กระผม/อาตมภาพก็ต้องเรียกแท็กซี่วิ่งไปวัดเทพศิรินทราวาส เข้าทางประตูโรงเรียน ยังไม่ทันจะเดินเข้าเลย มีโยม ๓ คนเดินสวนเข้ามา แต่งชุดดำกันหมด น่าจะมางานศพ ผู้ชายที่อายุมากหน่อยเดินนำหน้า ถามว่า "หลวงพี่มาจากไหนครับ ?" กระผม/อาตมภาพตอบไปว่า "อาตมภาพบอกไปแล้วโยมจะว่าบ้าหรือเปล่า ? ก็คือมาจากกาญจนบุรี และครูบาอาจารย์บอกว่าให้มาเอาเงินก่อสร้างที่นี่ แต่ยังไม่รู้ว่าจะมาเอาเงินกับใคร ?"

เขาควักให้ตรงนั้นเลย ๓๐,๐๐๐ บาท พร้อมกับนามบัตรใบหนึ่ง บอกว่า "ขาดอะไร ที่ไหน เมื่อไร โทรบอกได้ทุกเวลา" ท่านนามสกุลเตชะไพบูลย์ครับ..! กระผม/อาตมภาพรับมาแค่ ๓๐,๐๐๐ บาท แล้วตั้งแต่บัดนั้นจนบัดนี้ไม่เคยโทรไปเลย ถ้าโทรไปก็คือต้องขอ แล้วเราสัญญากับครูบาอาจารย์ว่า "ถ้าต้องขอแม้แต่บาทเดียวก็จะไม่ทำงาน" แล้วจะไปขออย่างไร ?

ดังนั้น..เรื่องพวกนี้ของเราเอง บางอย่างถ้าหากว่าเราไม่แบกโลกเอาไว้ก็ไม่เครียด ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดก็พอ มีเงินก็ทำ ไม่มีเงินก็นอน แล้วท่านทั้งหลายเห็นว่า ๓๐ กว่าปีที่ผ่านมา กระผม/อาตมภาพได้นอนบ้างไหม ? กำลังนอนอยู่กลางคันบางทียังโดนปลุกเลย..!

จึงอยากจะฝากให้กับท่านทั้งหลายว่า หน้าที่การงานต่าง ๆ ที่ทำกันอยู่ เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เรียนก็เรียนให้เต็มที่ หน้าที่รับผิดชอบก็ทำให้เต็มที่ แล้วส่วนที่ทิ้งไม่ได้เลยก็คือพยายามรักษาอารมณ์ใจของเราเอาไว้ให้ดี อย่าให้ความสำคัญเรื่องอื่นเข้ามาทดแทนการรักษากำลังใจ เพราะว่าการบวชของเรานั้น ก็คือบวชมาเพื่อละกิเลส อะไรที่ทำให้กิเลสเพิ่มขึ้น ให้พยายามละเสีย

ทุกท่านจะเห็นว่ากระผม/อาตมภาพเองเฉย ๆ กับเรื่องสมณศักดิ์ หน้าที่การงาน ตำแหน่งอะไรทุกอย่าง แต่ท้ายสุดเขาก็ยัดมาให้ ถึงได้ถือหลักว่า "ถ้าให้ก็รับ แต่ถ้าให้ขอเองไม่เอา" ถือว่าเป็นผลพลอยได้ที่ช่วยให้การงานของเราสะดวกขึ้น แต่ถ้าให้ไปขอเองจะไม่ขอ เห็นบางท่านดิ้นรนเพื่อที่จะขอ กระผม/อาตมภาพก็เหนื่อยแทนเหมือนกัน พวกเราก็ถือตามหลักนี้แหละ ละกิเลสเป็นงานหลัก ส่วนอื่นเป็นงานรอง แต่ว่างานรองของเราก็ทำให้เต็มที่เต็มความสามารถของเรา ถึงเวลาผลตอบแทนทุกอย่างก็จะมาเอง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๒๓ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)