[เถรี]

เรื่องต่อมาก็พรุ่งนี้ กระผม/อาตมภาพต้องไปงานต่ออีกแล้ว วิ่งกลับมาจนกระทั่งแวะเข้าห้องน้ำแถวบ้านลิ่นถิ่น เลขาฯ จังหวัดส่งกำหนดการตั้งรองเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิมา ตูจะบ้า..! ส่งให้เร็วกว่านี้หน่อยได้ไหม ? จะได้ไม่ต้องกลับเลย แต่ว่าไอ้เรื่องงานด่วน ๆ ของกระผม/อาตมภาพนี่มักมาเป็นปกติ

ท่านทั้งหลายก็ต้องเข้าใจว่าเรื่องของงาน ถ้าหากว่าเราไม่สามารถจัดลำดับความก่อนหลังเร็วช้าได้จริง ๆ บางทีก็เครียดไปเลย ให้คนอื่นมารับ ๓๐ กว่าตำแหน่งอย่างกระผม/อาตมภาพนี่ก็ไม่ได้หรอก ประสาทกินแน่นอน..! ล่าสุดนี่ตำแหน่งที่มาก็ที่ปรึกษาผู้อำนวยการวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี แล้วที่ขอตามมาติด ๆ ก็ที่ปรึกษาผู้อำนวยการวิทยาลัยสงฆ์สุพรรณบุรี และที่ปรึกษาผู้อำนวยการวิทยาลัยสงฆ์เพชรบุรี บอกเขาไปว่าให้ดูระเบียบด้วยว่าแต่งตั้งซ้ำซ้อนกัน ถึงจะเป็นคนละวิทยาลัยสงฆ์จะได้หรือเปล่า ? เขามีระเบียบห้ามไว้ไหม ?

เรื่องพวกนี้จะว่าไปแล้วก็ไม่มีอะไรหรอก เขาต้องการให้เราออกความคิดเห็นว่าบริหารแล้วควรที่จะไปทางไหน ? แต่ขณะเดียวกันบางที่ก็ดื้อสุด ๆ คือสิ่งที่แนะนำไป ทำให้ท่านต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองมาก ถึงจะก่อให้เกิดความดีความงาม ความเจริญขึ้น ท่านก็ไม่เอา พวกนี้อยู่ในภาษาอังกฤษเรียกว่า safe zone ไม่กล้าก้าวออกไปข้างนอก เพราะไม่เคยชิน แล้วท่านทั้งหลายที่รู้สึกว่าตัวเองไม่กล้าเปลี่ยนแปลง ไม่กล้าทำอย่างอื่น ขอให้รู้ว่าวันไหนที่เราหลุดออกจาก safe zone เมื่อไร เราตายเมื่อนั้น..!

ตัวกระผม/อาตมภาพเองเปลี่ยนแปลงตัวเองมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ยกเอาตัวอย่างง่าย ๆ จากที่ทำงานอยู่ พูดง่าย ๆ ว่าเขาตั้งเงินเดือนให้สูงมากในสมัยนั้น สมัยที่ทองคำบาทหนึ่งยังอยู่ที่ ๒,๐๐๐ กว่า ๓,๐๐๐ บาท เขาให้เงินเดือน ๓๐,๐๐๐ บาท มีสวัสดิการที่พัก อาหาร รักษาพยาบาลพร้อม แต่กระผม/อาตมภาพปฏิเสธไป เพราะตั้งใจว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ก็คือไปฝึกฝนวิชาทหารแทน เรียนทหารอยู่ กำลังรุ่ง เพื่อนฝูงไม่มีใครตามทัน ก็ลาออกมาบวชเอาดื้อ ๆ ถ้าเป็นพวกคุณจะกล้าทำกันไหม ?

พรรคพวกเพื่อนฝูงและผู้บังคับบัญชา เขามักจะถามว่า "ทำไมกล้าขัดแย้งกับเจ้านาย ?" ก็บอกกลับไปว่า "ผมไม่ได้คิดจะตายอยู่กับการเป็นทหาร ต่อให้ไม่เป็น ผมก็หากินอย่างอื่นได้ ไม่เหมือนกับพวกคุณที่ไม่กล้าทำอะไรเลย เพราะกลัวว่าหลุดออกไปแล้วจะทำมาหากินอย่างอื่นไม่เป็น..!"