[เถรี]

ความจริงแล้วท่านที่จะช่วยอย่างสนิทชิดเชื้อเลย ก็คือท่านท้าวธตรฐ เนื่องเพราะว่ามีความสัมพันธ์กันมาในอดีตชาติ แต่กระผม/อาตมภาพไม่มีรูปเป็นที่ระลึกจากท่าน จึงได้นำเอารูปหล่อท้าวเวสสุวรรณเนื้อทองผสม ของท่านเจ้าคุณศรีสัจจญาณมุนี (สนธิ์ ยติธโร ป.ธ. ๗) วัดสุทัศนเทพวราราม ติดตัวมาแทน ทำให้กลายเป็นท่านปู่ท้าวเวสสุวรรณต้องตามดูแล พร้อมกับท่านพี่อสุรินทราหูด้วย

แต่ว่าอาการเจ็บป่วยเก่านั้นก็คือมีอาการไหล่ติด เนื่องจากว่าบิณฑบาตด้วยการใช้สายบาตรคล้องไหล่ข้างเดียวมาเกือบ ๔๐ ปีแล้ว เมื่อต้องรับน้ำหนักมาก ๆ ทุกวัน กลายเป็นอาการเจ็บสะสม จนท้ายที่สุดก็ทำท่าว่าจะยกแขนไม่ขึ้น หมอโสจึงจัดการควักเข็มที่ติดตัวมาด้วย เพราะตั้งใจจะช่วยอนุเคราะห์สงเคราะห์กระผม/อาตมภาพอย่างเต็มที่ ทำการฝังเข็มให้ตรงนั้นเลย ทำเอานักท่องเที่ยวจีนหลายท่านที่เล็ง ๆ มองอยู่ ยกหัวแม่มือให้ ประมาณว่าคนฝังก็ยอดฝีมือ ส่วนคนรับการฝังก็ไม่แอะอะไรเลยสักคำเดียว..!

เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เผือกน้อยก็นำกระผม/อาตมภาพไปผ่าน ตม.ก่อน ซึ่งเป็นการผ่านที่ต้องบอกว่าสะดวกสบายมาก เนื่องเพราะว่าทิดโฮปได้จัดการเปลี่ยนจากการเช็คอินออนไลน์ ออกมาเป็นคิวอาร์โค้ดให้กระผม/อาตมภาพแล้ว เมื่อผ่านเครื่องแค่สแกนคิวอาร์โค้ดและสแกนพาสปอร์ต ก็ผ่านไปได้แบบง่าย ๆ

แต่ว่าสนามบินคันไซนั้นใหญ่ไม่น้อยเลย พวกเราต้องไปถึงประตูขึ้นเครื่องที่ ๓๐ จึงต้องขึ้นรถรางที่เขามารอรับอยู่ แต่ว่าในช่วงที่ผ่านเครื่องเอ็กซเรย์นั้น เจ้าหน้าที่ผู้หญิงชี้ให้กระผม/อาตมภาพถอดรองเท้ากันหิมะออกก่อน เพื่อนำเข้าเครื่องสแกน โดยที่มีความเมตตานำรองเท้าแตะมาให้กระผม/อาตมภาพใส่แทน

ต้องบอกว่าคนญี่ปุ่นนั้นมี "วิถีบูชิโด" หรือ "คุณธรรมของนักรบ" เปี่ยมอยู่ในเลือดเนื้อและชีวิต เพราะได้รับการปฏิบัติมาหลายต่อหลายรุ่น สืบเนื่องกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ คนญี่ปุ่นจึงมีบุคลิกลักษณะอ่อนน้อม ใส่ใจในทุกรายละเอียด ให้ความเคารพผู้อื่นเป็นปกติ แต่ว่าถึงเวลาทำงานแล้ว จริงจังเด็ดขาดมาก ประมาณว่าพร้อมที่จะแลกชีวิตกับงาน ตามวิสัยของนักรบบูชิโดนั่นเอง