[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๒๒ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพลงเหยียบท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิตอน ๐๔.๓๗ น. โดยปกติแล้วเครื่องจะถึงประมาณ ๐๕.๐๕ น. แต่เนื่องจากว่าได้รับความอนุเคราะห์สงเคราะห์จากบรรดาท่านทั้งหลายที่มีความเมตตาช่วยเหลือเป็นปกติ จึงทำให้มาถึงด้วยความสะดวก คล่องตัว และก่อนเวลาที่ควรจะเป็น ทำเอารถลีมูซีนที่คุณเผือกน้อย (นายเฉลิมเดช รุจิราวรรณ) เรียกเอาไว้นั้นถึงขนาดมาไม่ทัน เพราะคิดว่าเครื่องยังไม่ลง และที่มาทันก็กลายเป็นคนละคันคนละชื่อกันไป ต้องแก้ไขกันอุตลุด กว่าที่จะได้เดินทางกลับยังที่พัก

เมื่อล้างหน้าล้างตา แต่งตัวใหม่แล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินทางไปยังศูนย์ปฏิบัติธรรมคณะสงฆ์จังหวัดนครปฐมแห่งที่ ๒ หมู่ที่ ๑ ตำบลขุนแก้ว อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม เพื่อไปเป็นเจ้าภาพถวายภัตตาหารเช้า แก่บรรดาพระวิปัสสนาจารย์ประจำสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัด ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ ที่เข้าปฏิบัติธรรมร่วมกันเป็นเวลา ๑๐ วัน ซึ่งการปฏิบัติธรรมนี้จะมีอยู่ทุกปี

กระผม/อาตมภาพนอกจากถวายภัตตาหารเช้าแล้ว ยังมอบปัจจัยสนับสนุนงานให้กับดร.ท่านเจ้าคุณอ๋อ (พระวชิรปัญญาภรณ์, ดร.) เลขานุการเจ้าคณะภาค ๑๔ อีก ๒๐,๐๐๐ บาท เพื่อร่วมสนับสนุนการปฏิบัติธรรมตลอด ๑๐ วันนี้ แล้วก็ขอตัวกลับที่พัก เพื่อที่จะได้ซักผ้าผ่อนท่อนสไบต่าง ๆ ที่หมกมา ๕ - ๖ วันแล้ว..!

เมื่อวานนี้บนรถไฟด่วนพิเศษขบวนฮารุกะ ซึ่งตรงไปยังท่าอากาศยานนานาชาติคันไซ ก็มีภาพของพวกเราซึ่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่บนรถไฟนั้น ประกอบไปด้วยไอ้ตัวเล็ก (นางสาวพัชรีภรณ์ หยกอุบล) ทำการตรวจสอบและลงตารางบุคคลผู้จองพระสมเด็จคำข้าวมหาลาภปลดหนี้ ๒ แผ่นดิน ซึ่งเหลืออยู่แค่ไม่กี่องค์ กระผม/อาตมภาพกำลังมองอยู่ว่าเหลือเท่าไรจะเหมาหมด เพื่อที่จะได้เก็บเอาไว้เป็นไม้ตายประจำตัวบ้าง

ส่วนหม่อมเยี่ยม (ม.ล.พิชวัฒน์ จักรพันธุ์) นั้น ก็ตั้งหน้าตั้งตาตัดแต่งเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน ซึ่งบางทีกระผม/อาตมภาพก็มีไอมีจามบ้าง ต้องตัดออก หรือว่าบางช่วงหยุดหายใจ หรือว่าสำลักน้ำลายก็โดนตัดเสียงออกเช่นกัน ที่ฟังการพูดลื่นไหลไปตลอดระยะเวลาของเสียงธรรมในวันนั้น ๆ เพราะว่าได้รับการขัดเกลามาในระดับหนึ่งแล้ว