[เถรี]

พวกเราน้อมจิตระลึกถึงบรรดาผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว จากนั้นก็เดินวนดูรอบสวนสันติภาพ ซึ่งมีทั้งอนุสาวรีย์ของเด็กหญิงซาดาโกะ ซึ่งถ้าใครเป็นคอนิยายเรื่อง "ซาดาโกะกับนกกระเรียนพันตัว" ก็จะรู้ถึงเด็กน้อยคนหนึ่งที่ได้รับผลกระทบจากรังสีนิวเคลียร์จนป่วยเป็นโรคมะเร็ง แล้วพยายามที่จะพับนกกระเรียนให้ได้ครบ ๑,๐๐๐ ตัว เพื่อขอพรให้หายป่วย จนกระทั่งเป็นที่ประทับใจอย่างยิ่ง ทางราชการต้องสร้างอนุสาวรีย์ไว้ให้ แล้วพวกเราก็ยังเดินเลาะไปจนถึงจุดบริเวณที่เขาเอาไว้สักการะผู้เสียชีวิต ซึ่งจะต้องผ่านตะเกียงสันติภาพดวงมหึมา ที่จุดไฟเอาไว้ทั้งกลางวันและกลางคืน เพื่อไม่ให้โลกนี้มืดมิดไปด้วยสงคราม..!

เมื่อร่วมสักการะผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว พวกเราก็เดินวนอยู่ในสวนสาธารณะแห่งนั้น ซึ่งบรรดาต้นซากุระนั้นมีแต่ดอกตูมกำลังรอบานอยู่ พวกเราตั้งความหวังเอาไว้ว่า ถ้าเดินทางจากที่นี่ต่อไปยังเมืองโอกายามะ ซึ่งอยู่ใต้ลงไปอีกหลายร้อยกิโลเมตรน่าจะมีดอกซากุระบานแล้ว เดินวนกันรอบแม่น้ำซึ่งแต่ละสายของญี่ปุ่นนั้นสะอาดจนเหลือเชื่อ ก็คือมองเห็นกรวดเห็นทรายใต้ท้องน้ำได้เลย

พวกเราวนจนครบรอบแล้ว ก็เดินตามจีพีเอสไปหาร้านอาหาร ซึ่งเป็นร้านอาหารลับเฉพาะ ที่บอกว่ารสชาติอร่อยสุด ๆ เดินกันจนรู้สึกว่าไกลพอที่จะกลับเมืองไทยแล้ว ก็มาอยู่ที่หน้าร้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งทุกคนก็ลังเลเป็นอันมากว่าเขาไม่เปิดร้านหรืออย่างไร ? ปรากฏว่าเรามาถึงก่อน ๑๐ โมงเช้าไม่กี่นาที ทางร้านเปิดตอน ๑๐ โมงตรงเป๊ะ..!

พวกเราเป็นลูกค้ารายแรกที่เข้าไปสั่งอาหาร ซึ่งเน้นไปทางเนื้อล้วน ๆ ไม่ว่าจะเป็นสเต๊กหมูหรือว่าสเต๊กเนื้อวัว แต่ละจานที่ทำออกมานั้นจานใหญ่จานโตน่ากินมาก ๆ แถมยังรสชาติอร่อยสมกับเป็นร้านลับที่บอกต่อกัน ไม่เช่นนั้นร้านคุณถ้าฝีมือไม่ดีจริง อยู่ในซอยขนาดนี้น่าจะหาลูกค้าไม่ได้ ในระหว่างที่พวกเรากำลังรับประทานอาหารกันอยู่ ก็มีลูกค้าเข้ามาเรื่อย ๆ กลายเป็นกดดันให้พวกเราต้องรีบอิ่มแล้วออกมายืนรอข้างนอก ต้องบอกว่าเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดเท่าที่กินมาในประเทศญี่ปุ่นเลยทีเดียว..!

จากนั้นพวกเราก็นั่งรถรางกลับไปยังสถานีรถไฟฮิโรชิมา ขึ้นรถไฟชินคังเซนตรงไปยังเมืองโอกายามะ ซึ่งจะว่าไปแล้ว รถไฟชินคังเซนนั้นเป็นรถที่สะดวกและรวดเร็วที่สุดแล้วในญี่ปุ่น แต่เนื่องจากว่าเที่ยวนี้เราไม่ได้จองตั๋วพิเศษเอาไว้ จึงต้องแออัดยัดเยียดกันอยู่ในสองตู้แรก ซึ่งคนแน่นมาก แต่ว่าทิดโฮป (นายกฤตบุญ ปัญจรัตนากร) อาศัยความสามารถพิเศษเฉพาะตัว หย่อนก้นลงนั่งได้ รอจนกระผม/อาตมภาพมาถึงก็ทำการเปลี่ยนที่นั่งให้ ต้องยกให้เป็นความสามารถที่หาคนเปรียบได้ยาก