[เถรี]

หลวงพ่อโตองค์นี้สูง ๑๑ เมตร น้ำหนัก ๖๐ ตัน พวกเราเข้าไปกราบไหว้อธิษฐานทำบุญกัน โดยที่กระผม/อาตมภาพหยอดไป ๑,๐๐๐ เยนตามเดิม รู้สึกเสียดายเหมือนกัน เพราะว่าหยอดแบงค์ลงไปแล้วไม่มีเสียงเหมือนกับคนอื่น คนอื่นเขาหยอดเหรียญลงไปกราว ๆ แล้วก็พนมมืออธิษฐานกันอย่างสนุกสนาน ของตัวเองลงไปแบบเงียบกริบ รู้สึกว่าเทวดารักษาพระน่าจะไม่ได้ยิน..!

ตอนที่ถ่ายรูปหมู่ก็มี "อากง" คนหนึ่งอาสาถ่ายให้ กระผม/อาตมภาพก็ลุ้นขาดใจเลยว่า "เศียรพระจะขาดหรือเปล่า ?" แต่ปรากฏว่างานนี้รอดไปได้ โดยที่ว่าเกือบ ๆ จะขาดเท่านั้น..! โดยที่เหลือพื้นข้างล่างรูปไว้มากทีเดียว

เมื่อกราบทำบุญและเสี่ยงเซียมซีกันเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็เดินมายังป้ายรถเมล์สาย ๙๖ เพื่อกลับไปยังสถานีรถไฟโกเบ เนื่องจากว่ามีเวลาตั้ง ๘ นาที และบริเวณนั้นก็ยังมีศาลเจ้าอยู่ด้วย ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะเป็นศาลอยู่ในลักษณะ "สมรม" หรือเปล่า ? เนื่องเพราะว่าเห็นมีทั้งรูปวัวและจิ้งจอกอยู่ด้วย ก็อาจจะเป็นศาลเจ้าจิ้งจอกที่กระผม/อาตมภาพรู้จัก หรือว่าเป็นศาลทั่วไปก็ไม่ทราบ ?

พวกเรานั่งรถเมล์กลับมายังสถานีโกเบ จุดที่เดินเข้าไปนั้นเป็นตลาดขายสารพัดสิ่งของ ลักษณะคล้าย ๆ ตลาดโบ๊เบ๊บ้านเรา พวกเราต้องอ้อมซ้ายมือเดินขึ้นฟ้าไปอีก ตอนแรกที่เห็นบันไดขาออกก่อนที่จะเดินไปวัดหลวงพ่อโต พวกเราก็ร้อง "โอ้โฮ" ไปตาม ๆ กัน ตอนนี้เมื่อรู้ตัวว่าต้องขึ้นลงสูงขนาดไหนก็ชักจะเคยชินและไม่ร้องกันอีก

มาประเทศญี่ปุ่น ต้องทำตัวรวดเร็วตามแบบเขา เนื่องเพราะว่ารถไฟจ่ออยู่สถานีตามเคย ขึ้นไปถึง หาที่นั่งยังไม่ทันจะครบรถก็ออก พวกเราขึ้นรถไฟที่เรียกว่า Special Rapid Train ก็คือมีความเร็วกว่าปกติ นอกจากนั้นแล้วก็จอดแค่บางสถานีเท่านั้น ใช้เวลาแค่ ๒๕ นาทีพวกเราก็กลับจากเมืองโกเบมาถึงสถานีกลางโอซากา กระผม/อาตมภาพเดินทางกลับที่พักก่อน ส่วนท่านใดที่ยังเรี่ยวแรงเหลือ พร้อมที่จะสู้ตายกับการช็อปปิ้ง ก็ต้องปล่อยตามใจเขาไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๐ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)