[เถรี]

ในบางส่วนที่กระผม/อาตมภาพเคยนำท่านทั้งหลายอุทิศส่วนกุศล อย่างเช่นว่า "ขอเทพเจ้าทั้งหลายและพระยายมราช จงโมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงเป็นสักขีพยานในการบำเพ็ญกุศลของข้าพเจ้าในครั้งนี้ด้วยเถิด" ก็มักจะมีบุคคลรุ่นใหม่ว่า ขอให้เทพเจ้าทั้งหลายและพระยายมราช ฯลฯ ซึ่งคำนี้ไม่ได้ใช้คำว่า "ขอให้" แต่ว่าเป็น "ขอ...จง" จะเป็นคำสันธานซ้อนคำสันธานอยู่ในประโยคยาว ๆ ก็คือ "ขอเทพเจ้าทั้งหลายและพระยายมราช จงอนุโมทนาฯ"

ดังนั้น..ท่านที่ใช้คำว่า "ขอให้" จึงเป็นการใช้คำที่ผิดหลักภาษาไทย แล้วก็ดันไปอวดรู้เสียอีกว่า กระผม/อาตมภาพนำผิด หรือว่าตกหล่น..!

เรื่องพวกนี้เราเป็นเจ้าของภาษา อย่างไรเสียก็ต้องมีความรู้ความเข้าใจเพียงพอที่จะแนะนำกับชาวต่างชาติ หรือว่าบุคคลที่เรียนมาน้อยกว่าด้วย ไม่เช่นนั้นแล้ว แม้กระทั่งปัจจุบันนี้ การใช้คำว่า กับ แก่ แด่ ต่อ และ หรือ ก็ยังใช้กันผิดพลาดเป็นจำนวนมาก

ในงานประชุมบรรดาเจ้าหน้าที่คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยตอนช่วงบ่ายวันนี้ ยังมีการถกเถียงถึงการโยกย้ายบุคลากร ว่าใช้คำว่า "ย้าย" ตอนไหน ใช้คำว่า "โอน" ตอนไหน แล้วก็สรุปว่าคำว่า "โอน" นั้นเป็นการโยกย้ายบุคลากรข้ามหน่วยงาน แต่ว่าการ "ย้าย" นั้น เป็นการย้ายบุคลากรผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันอยู่ในหน่วยงานเดียวกัน

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถึงขนาดต้องมีการประชุมกันเพื่อตกลงกันในการใช้คำให้ถูกต้อง กระผม/อาตมภาพก็ชักจะรู้สึกสงสารภาษาไทยขึ้นมาเต็มที พ่อขุนรามคำแหงมหาราชทรงคิดอักษรไทยขึ้นมา เพื่อที่ให้เราท่านทั้งหลายจะได้จดจารจารึกต่าง ๆ เอาไว้เป็นหลักฐานกันลืม และส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น แต่ปรากฏว่าการเรียนรู้ของพวกเรากลับถอยหลังไปอยู่ตลอดเวลา จึงเป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่งว่า ภาษาพ่อภาษาแม่ของเราแท้ ๆ แต่ไม่สามารถที่จะใช้งานให้ดีได้ ก็เป็นเรื่องที่น่าเสียใจเป็นอย่างยิ่ง..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑๔ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)