[เถรี]

ในระยะนี้ ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายติดตามข่าวคราวในวงการสงฆ์ ก็จะเห็นว่ามีการสร้างกุฏิชีวาภิบาลบ้าง สถานชีวาภิบาลบ้าง เพื่อที่จะช่วยแบ่งเบาภาระของโรงพยาบาลสงฆ์ ตลอดจนกระทั่งภาระของเจ้าอาวาส ซึ่งมีพระผู้แก่ชรา หรือว่าเจ็บไข้ได้ป่วยด้วยโรคประจำตัว จะได้เข้าพักรักษา โดยมีที่อยู่อาศัย มีหยูกมียาที่เหมาะสมกับสมณสารูป

แต่ถ้าหากว่าอย่างที่เป็นข่าวแล้วโดนจับสึกไปเมื่อวันก่อน ก็คือหลวงตาท่านหนึ่ง ไปอยู่ประจำที่ตึกสงฆ์อาพาธ แล้วก็ไปออกอาการโวยวายกับหมอ กับพยาบาล จนเขาทนไม่ไหว ต้องแจ้งให้ญาติพี่น้องของท่านมารับไป แต่ว่าญาติทุกคนก็ปฏิเสธ เพราะรู้เช่นเห็นชาติความแสบของท่านดี..!

เมื่อติดต่อไปทางต้นสังกัด ต้นสังกัดของท่านบอกว่าท่านไม่ได้สังกัดอยู่วัดนี้ หากแต่บวชมาจากที่อื่น ในเมื่อต่างคนต่างเกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมา จึงต้องเข้าหาเจ้าคณะปกครอง ก็คือท่านเจ้าคณะอำเภอ หลวงพ่อเจ้าคณะอำเภอติดต่อไปทางพระอุปัชฌาย์แล้ว ทางพระอุปัชฌาย์และวัดต้นสังกัดเดิมก็ไม่มีใครยินดีรับเอาไว้ เพราะว่าหลวงตาท่านนั้น มีสมณสารูปที่ไม่เหมาะกับความเป็นพระ ท่านเจ้าคณะอำเภอจึงตัดสินใจให้สึกหาลาเพศไปเลย..!

นี่คือลักษณะหนึ่งที่ทางองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเคยตรัสเอาไว้ว่า "พระหลวงตานั้นหาดีได้ยาก" คำว่าพระหลวงตาในที่นี้ก็คือผู้ที่บวชเมื่อแก่ จนกระทั่งทางมหาเถรสมาคมต้องมีมติว่า ในเรื่องของการอุปสมบทนั้น ถ้าหากว่าอายุเกิน ๖๐ ไปแล้ว ก็ไม่ให้พระอุปัชฌาย์รับเข้ามาบวช

เพียงแต่ว่ากระผม/อาตมภาพนั้นอยู่ในลักษณะที่ว่า ในเมื่อพระอุปัชฌาย์แปลตามรากศัพท์ว่าผู้เพ่งดูโดยตระหนัก ก็คือ ต้องกำหนดดู กำหนดรู้ พินิจพิจารณาโดยรอบด้านแล้วว่า บุคคลนี้สมควรที่จะทำการอุปสมบทให้หรือไม่ ? เมื่อเห็นว่าสมควร และมั่นใจว่าสามารถจัดการได้ถ้ามีปัญหาขึ้นมา ถึงได้ให้การอุปสมบทแก่ผู้ที่อายุเกิน ๖๐ ปีไปหลายราย

แล้วก็เป็นที่น่าชื่นใจ อย่างเช่นว่าหลวงตาดำ (พระดำริ สนฺติกโร) ซึ่งปัจจุบันขอไปสังกัดอยู่ที่วัดวังปะโท่ก็ดี หลวงตาอ่อง (พระอ่อง ทีฆายุโก) ซึ่งปัจจุบันนี้อายุ ๘๐ กว่าปีแล้วก็ตาม ต่างเป็นพระหลวงตาที่ว่านอนสอนง่าย รู้ผิดรู้ถูก ตั้งใจปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ