แต่ปรากฏว่ามายังไม่ทันจะถึงวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) ก็ ๔ โมงเย็นเข้าไปแล้ว แปลว่างานสอบอุปสมบทกรรมภาคปฏิบัตินั้นจบสิ้นลงไปแล้ว กระผม/อาตมภาพจึงต้องเดินทางเข้าสู่ที่พักวัดอุทยาน จังหวัดนนทบุรี เพื่อรอเดินทางมาร่วมทำวัตรเช้ากันในวันรุ่งขึ้น ในระหว่างทางจึงได้ทำการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนเสียก่อน เพราะว่าอาการสะลึมสะลือแบบนี้ ถ้าเข้าถึงที่พักก็คาดว่าสลบไสลยาวไปเลย ดีไม่ดีอาจจะตื่นไม่ทันไปทำวัตรเช้าเสียด้วย..!
พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านบอกว่า สมัยที่ท่านยังบวชใหม่ ๆ มีนักย่องเบาตัวฉกาจ ชื่อ "ตาไป๊" ขึ้นบ้านใครเจ้าของบ้านไม่มีทางจับได้ แต่ว่าเขามีจรรยาบรรณมาก ข้าวของที่เป็นเครื่องมือทำมาหากินจะไม่เอา เงินที่เก็บไว้ทำบุญจะไม่เอา ถ้าหากว่าเป็นเงินหรือทองที่สะสมก็จะเอาแค่ครึ่งเดียว เมื่อตาไป๊แกเกษียณตัวเองจากนักย่องเบามืออาชีพแล้ว ก็มาอาศัยอยู่วัด ถือศีลภาวนา เหมือนจะล้างกรรมตัวเอง
พระเดชพระคุณหลวงพ่อก็ถามตาไป๊ว่า สามารถขึ้นบ้านได้ทุกบ้านเพราะว่ามีอะไรดี ? เนื่องเพราะว่าสมัยนั้นมีสารพัดวิธี อย่างเช่นว่าเสกก้อนหินโยนข้ามหลังคาบ้าน สะกดได้แม้กระทั่งพระภูมิเจ้าที่..! กระผม/อาตมภาพได้ยินแล้วก็ขำ ถ้าไปเจอพระภูมิเจ้าที่ซึ่งท่านเป็นพระอริยเจ้า หรือว่าพระภูมิเจ้าที่ซึ่งเป็นอากาสเทวดา มีหวังแทนที่คุณจะสะกดท่าน คุณก็โดนท่านฟาดกบาลแยกอยู่ตรงนั้นนั่นเอง..!
หรือไม่ก็ใช้คาถาไมยราพณ์สะกดทัพ หรือถ้าได้ตะกรุดไมยราพณ์สะกดทัพ หรือเสื้อยันต์ไมยราพณ์สะกดทัพของหลวงพ่อกุน วัดพระนอนได้ก็ยิ่งดี เอาไปสอดไว้ที่ไม้รอดใต้ถุนเรือน รับประกันได้ว่าเจ้าของบ้านหลับไหลอย่างชนิดลากรอบบ้านก็ไม่ตื่น หมูหมากาไก่ก็พลอยหลับไปหมด..!
ตาไป๊บอกว่า "ผมไม่มีของดีขนาดนั้นหรอกครับ ลูกชาวบ้านธรรมดาจะเอาที่ไหนมาได้ แต่ว่ามีสูตรพิเศษก็คือ เมื่อถึงเวลาจะขึ้นบ้านไหนก็ไปซื้อเนื้อมา สับ ผสมใบกัญชามาก ๆ เมื่อสับจนเข้ากันดีแล้วก็จัดแจงทอดให้หอม ถึงเวลาตอนช่วงเย็น ก็เอาไปโยนไว้ตามรั้วบ้าน เราจะขึ้นบ้านไหนโยนไว้รั้วบ้านนั้น
จากที่สังเกตไว้ว่ามีหมามากหรือว่าน้อย พอมีจำนวนพอกับหมาแล้ว โยนทิ้งเอาไว้ก็สังเกตว่าหมากินหรือเปล่า ? ซึ่งไม่มีหมาตัวไหนปฏิเสธ ใช้เวลาประมาณ ๑ ชั่วโมงเท่านั้น หมาทั้งหลายเหล่านั้นก็จะหลับสลบไสล ลากหางวน ๓ รอบบ้านก็ยังไม่ตื่นเลย..! จากนั้นก็ย่องขึ้นบ้านไป โดยเฉพาะชาวบ้านสมัยก่อน ทำงานหนักมาทั้งวัน ถึงเวลานอนหลับก็หลับอย่างชนิด "นอนหลับไม่รู้ นอนคู้ไม่เห็น" จึงทำให้สามารถที่จะทำให้สะเดาะกลอนย่องเบาได้ง่าย"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 05-03-2025 เมื่อ 04:01
|