[เถรี]

ครั้นถึงเวลาว่าคาถามาแต่ละอย่าง กระผม/อาตมภาพบางทีก็ลงไปหัวเราะดิ้นอยู่กับพื้น..! เพราะว่าคาถาแต่ละบทแต่ละอย่างนั้น บอกให้เห็นชัด ๆ ว่ามนุษย์และสัตว์กลัวมรณภัยเป็นอย่างยิ่ง แต่ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าได้ร่ำเรียนเอาไว้ เจอบุคคลที่มีจริตนิสัยเดียวกัน แล้วสามารถถ่ายทอดต่อไปให้ได้ ก็เป็นอันว่าสามารถที่จะสืบทอดวิชาออกไปได้ แต่ถ้าหากว่าไปเจอบุคคลที่ไม่กลัวความตายอย่างกระผม/อาตมภาพ วิชาเหล่านี้ก็คงขาดด้วนลงแค่นี้เอง..!

ดังนั้น..บรรดาครูบาอาจารย์ทั้งหลายทั้งปวง เมื่อศึกษาวิชาการมาถึงรุ่นหลัง ๆ กระผม/อาตมภาพนี่แทบจะเป็นรุ่นลูกรุ่นหลาน ก็ยังออกปลุกเสกร่วมกับหลวงปู่เสงี่ยม (พระครูพิศาลวิริยกิจ) วัดบ้านทวน ไม่ทราบว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เป็นต้น ดังนั้น..เรื่องทั้งหลายเหล่านี้บางอย่างบางประการก็เกิดจากบุญสัมพันธ์กรรมสัมพันธ์กันมา ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องบังเอิญอย่างเด็ดขาด

ครั้นเสร็จพิธี ขอตัวกลับมาแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้นำเอาสมเด็จองค์ปฐมพิมพ์นั่งบัวเสวยสุข เนื้อสเตนเลส ขึ้นรถ เตรียมไปส่งมอบให้ไอ้ตัวเล็กแจกจ่ายแก่บุคคลที่เข้าจอง เป็นอันว่าทั้ง ๕,๐๐๐ องค์นั้น ถ้าไม่หมดก็คงเหลืออยู่แค่ไม่กี่องค์..!

สมเด็จองค์ปฐมพิมพ์นั่งบัวเสวยสุข เนื้อสเตนเลสนี้ได้เข้ากรรมฐาน ๓ วัน ๓ ปีติดกัน ก็คือปี ๒๕๖๕ ปี ๒๕๖๖ และ ปี ๒๕๖๗ ส่วนที่เหลือไม่กี่องค์ กระผม/อาตมภาพจะให้เจ้าหน้าที่จำหน่ายในราคาเดิม คือ ๒,๕๐๐ บาท ใครอยากได้ในราคาเยาวชน เพื่อร่วมซื้อที่ดินสร้างวิทยาลัยสงฆ์ จังหวัดเพชรบุรี ก็รีบบูชาในเว็บไซต์วัดท่าขนุนโดยด่วน หลังจากปิดการบูชาในวันพรุ่งนี้แล้ว กระผม/อาตมภาพจะให้เจ้าหน้าที่จำหน่ายในราคาเดิม ห้ามมาต่อว่ากันทีหลัง เพราะถือว่าให้โอกาสท่านทั้งหลายโดยพร้อมเพรียงกันไปแล้ว

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)