[เถรี]

การซื้อของต่างประเทศ ขอได้โปรดรักษาหลักการที่กระผม/อาตมภาพบอกเอาไว้ ก็คืออำนาจการต่อรองอยู่ที่เรา ซึ่งเป็นเจ้าของเงิน เอ็งไม่ขาย เงินข้าอยู่ในกระเป๋าก็ไม่บูด..! แต่ถ้าหากว่าเอ็งขาย ไม่ใช่ราคาที่ข้าต้องการ ข้าก็ไม่ซื้อ..!

ดังนั้น..หลายต่อหลายท่านที่เคยไปกับกระผม/อาตมภาพ จะเห็นว่ากระผม/อาตมภาพต่อทิ้งต่อขว้างเสมอ ขนาดไปยุโรป เขาบอกว่ากระเป๋าใบหนึ่ง ๒๐๐ ยูโร กระผม/อาตมภาพซื้อได้ที่ ๖๓ ยูโรเท่านั้น..! ถ้ามีเวลามากกว่านั้นจะต่อลงไปอีกด้วย ไม่ใช่ว่าต่อไม่ได้ แต่สำคัญว่าท่านจะต่อหรือไม่ ? ไปปากีสถาน อาตมภาพซื้อลาพิสลาซูรีชิ้นหนึ่ง เขาบอกว่า ๑๐๐ ดอลลาร์ อาตมาซื้อมาในราคา ๑๐ ดอลลาร์เท่านั้น..!

ถ้าท่านใจไม่ถึงระดับนี้อย่าได้ไปต่อทีเดียว เนื่องเพราะว่าถึงเวลาเขาบ่นเขาว่าอะไรขึ้นมา ท่านก็ทำหน้าบางแล้วก็รีบควักเงินจ่ายไป อันนั้นอาตมภาพถือว่าซื้อค่าโง่..! ดังนั้น..ถ้าเห็นกระผม/อาตมภาพซื้อของ โปรดอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ ถ้าตกลงกันได้เมื่อไร จะช่วยจ่ายเงินแล้วค่อยวิ่งเข้ามา ไม่เช่นนั้นโปรดออกไปไกล ๆ เลย..!

เรื่องพวกนี้ถ้าท่านทั้งหลายหน้าไม่ด้าน ใจไม่ดำ ทำตัวเป็นเศรษฐี โปรดทราบไว้ด้วยว่า เราจะกลายเป็น "เซียมตือ" หรือว่า "หมูสยาม" ให้เขาเชือดอย่างที่เขาว่ากัน เพราะพวกเรามักจะคิดว่าราคานี้เราซื้อได้ ไม่หนักใจ แล้วก็ควักกระเป๋าให้เขาไป กลายเป็นซื้อของที่ราคาแพงกว่าปกติหลายเท่า..!

เรื่องอย่างนี้ไม่สามารถที่จะฝึกหัดกันได้ เพราะว่าอาตมภาพเป็นคนเห็นคุณค่าของเงิน จะให้ไปช็อปปิ้งส่งเดช เผาเงินเล่นก็ไม่ใช่วิสัย ถ้าต้องการอะไรก็ต้องอยู่ในราคาในใจของตน จะไม่ใช้ล้างใช้ผลาญ แม้ว่าโยมเป็นคนจ่ายก็ตาม เรื่องพวกนี้เป็นหลักปฏิบัติเฉพาะของกระผม/อาตมภาพเท่านั้น ขอบคุณที่ท่านทั้งหลายช่วยเป็นห่วงเป็นใย แต่ว่าอย่ายุ่งด้วยจะดีที่สุด พูดง่าย ๆ ว่ายิ่งช่วยก็ยิ่งยุ่ง ถ้าไม่ช่วยก็ไม่ยุ่ง..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑๗ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)