[เถรี]

คำว่า "ฮ่องเต้น้อยเป็นใหญ่" ก็คือส่วนใหญ่แล้วคนจีนในยุคนั้นให้มีลูกได้คนเดียว ในเมื่อมีลูกคนเดียวส่วนมากก็จะให้มีลูกชาย จนกระทั่งปัจจุบันนี้ คนจีนที่หาคู่ไม่ได้มีเป็นสิบ ๆ ล้านคน..! ในเมื่อเป็นลูกชายคนเดียว พ่อแม่ ๒ คนเอาใจ ปู่ย่า ๒ คนเอาใจ ตายาย ๒ คนเอาใจ ในเมื่อ ๖ คนที่สามารถชี้เป็นชี้ตายในครอบครัวได้ มาทูนหัวทูนเกล้าให้ นิสัยคนจีนก็เลยกลายเป็นทำอะไรตามใจตัวเอง อยากได้อะไรต้องได้อย่างนั้น จึงได้ชื่อว่า "ฮ่องเต้น้อย"

เมื่อหาคู่ในประเทศจีนไม่ได้ ก็มาหาคู่ในเวียดนาม ในลาว ในไทย ในรัสเซีย ในอุซเบกิสถาน ในมองโกเลีย เหล่านี้เป็นต้น แล้วผู้หญิงพอไปถึง ถ้าหากว่าเป็นคนหัวอ่อน ไม่มีปากไม่มีเสียง ก็กลายเป็นทาสในบ้านดี ๆ นี่เอง..! ถ้าหากว่าเป็นคนหัวแข็ง รักษาสิทธิ์ตัวเอง ก็หย่ากันในเวลาอันไม่นาน

ในที่นี้จะไม่วิพากษ์วิจารณ์ไปมาก เพราะว่ากล่าวถึงประเทศลาวที่ไม่มีอะไรเหลือจากคนจีนเลย นอกจากบรรดาสิ่งที่ทิ้งเอาไว้ให้เช็ดล้างทำความสะอาด ประเทศไทยของเราก็เริ่มอยู่ในลักษณะแบบนี้ เพียงแต่ว่าไทยเอาจริงเอาจังมากกว่าเท่านั้น

ประการต่อไปที่อยากพูดถึงก็คือระบบโทรศัพท์ ไอ้ตัวเล็ก (นางสาวพัชรีภรณ์ หยกอุบล) ผู้ดูแลเว็บไซต์วัดท่าขนุน และเว็บเพจเฟซบุ๊กวัดท่าขนุน อุตส่าห์เปิด eSIM ให้กระผม/อาตมภาพไป พอไปถึงประเทศลาวปรากฏว่าใช้งานไม่ได้ ไม่ว่าจะทุบ จะตี จะตบ จะถองกันอีท่าไหน ก็ไม่กระดิกกระเดี้ย จนกระทั่งเข้าไปถึงโรงแรม "เมืองถ่าน" ถึงได้ฟื้นคืนชีวิตมา

เมื่อสอบถามไปแล้ว ทางบริษัทบอกว่าระบบของประเทศลาวยังเป็น 4G อยู่ ซึ่งไม่รองรับกับ eSIM ที่ของเรานำไป แต่ว่าโรงแรม "เมืองถ่าน" นั้นเป็นระบบ 5G ตามแบบของคนจีน ที่ลาวเทเลคอมได้จัดการให้เป็นพิเศษ ในฐานะของแขกบ้านแขกเมืองรายใหญ่ที่เข้ามาลงทุน จึงกลายเป็นว่าสามารถแม็ทช์กับระบบได้เป็นอย่างดียิ่ง ก็เลยลำบากไอ้ตัวเล็กต้องเปิดโรมมิ่งโทรศัพท์หมายเลขปกติให้

กลายเป็นว่าอยู่ในโรงแรม กระผม/อาตมภาพต้องใช้ระบบของ eSIM เมื่อออกนอกโรงแรมถึงต้องมาใช้ระบบโรมมิ่ง ตามหมายเลขโทรศัพท์อีกซิมหนึ่งที่ติดอยู่ในเครื่อง ก็คือใช้ระบบของประเทศไทยแทน พอที่จะกล้อมแกล้มใช้คลื่นของประเทศลาวไปได้ แต่ว่าการจะส่งภาพ การจะส่งไฟล์เสียงก็จะมีปัญหา บางทีส่งข้อความไปรูปถึงก่อน บางทีส่งรูปไปข้อความถึงก่อน ส่งรูปชุดแรกไปส่งไม่ออก รูปชุดที่สองขึ้นก่อน สลับให้ปวดหัวกันไปหมด..!