[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑๗ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๘ เป็นวันซ่อมสุขภาพของกระผม/อาตมภาพ ซึ่งขนาดได้รับการเฉลี่ยจากท่านอาจารย์บ๊ะ (พระอาจารย์ศิริชัย ชยธมฺโม) วัดโพธิลังการ์ ท่านบอกว่าวัดของท่านต้องอ่านชื่อว่า วัด-โพ-ทิ-ลัง-กา ก็ยังรู้สึกว่าจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ ส่วนตัวท่านที่รับการเฉลี่ยไปนั้น ปรากฏว่าอาเจียนอยู่ ๒ วัน หน้าตาห่อเหี่ยว สุขภาพทรุดโทรม ทำท่าจะสิ้นชีวิตอยู่เหมือนกัน..!

สรุปว่าสองเกลอหัวเห็ดนั้น รายหนึ่งที่ไปเพราะว่าติดสัญญากับท่านสุวรรณนาคราช ที่ขอให้ไปช่วยพรรคพวกเพื่อนฝูงของท่านหน่อย ส่วนของท่านอาจารย์บ๊ะนั้น ต้องบอกว่ากรรมสัมพันธ์มาแต่อดีต เพราะว่าท่านยายทวดหรือท่านย่าทวดก็ไม่ทราบ เป็นคนเวียงจันทน์ อพยพข้ามมาอยู่ดอนมดแดง (จังหวัดอุบลราชธานี) ตั้งแต่สมัยในหลวงรัชกาลที่ ๑ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงกลายเป็นภาระที่ต้องไปช่วยกัน

และการช่วยครั้งนี้ แม้ว่าจะเป็นการปลดผนึกถอนคำสาปอะไรตามความเข้าใจของญาติโยมก็ตาม แต่ไม่ได้หมายความว่าจะช่วยให้ท่านนาคราชตระกูลกัณหาโคตมะท่านนั้นหลุดออกที่จองจำเลยทีเดียว หากแต่อยู่ในลักษณะของการบรรเทาโทษ เพิ่มระยะเวลาในการหลุดพ้นให้เร็วขึ้น ถ้าหากว่าไม่มีเช่นนี้ก็อาจจะโดนถ่วงให้ช้าลงไป แล้วบุคคลที่ต้องรับผลกระทบเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน ก็คือพี่น้องลาวของพวกเรานั่นเอง

ในส่วนที่อยากจะกล่าวถึงในการที่ไปประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวก็คืออันดับแรกเลย เศรษฐกิจลาวไม่ดีเอามาก ๆ บรรดาคนจีนที่เข้ามาหากินอยู่ในประเทศลาว ก็มาในลักษณะกอบโกยเอาอย่างเดียว เช่นโรงแรม "เมืองถ่าน" (Muong Thanh Luxury Vientiane) ที่ว่านี้ ก็มีหน้าที่อยู่อย่างเดียวก็คือรับคนจีนเข้าพัก คณะของเราที่เป็นคนไทย ถ้าไม่ใช่จำนวนมากถึง ๖๐ กว่าคน เขาอาจจะไม่รับให้พักก็ได้..!

ทางด้านบริษัททัวร์จีน เมื่อติดต่อคนจีนมาแล้วก็พักโรงแรมจีน กินอาหารภัตตาคารจีน ช็อปปิ้งในร้านขายของที่ระลึกของชาวจีน เงินทุกบาททุกสตางค์ที่จับจ่ายใช้สอยอยู่ในประเทศลาว ก็กลายเป็นว่าโดนขนกลับประเทศจีน ส่วนที่เหลือให้คนลาวต้องเช็ดต้องล้างก็คือ สถานที่ซึ่งสกปรกซกมกไปหมด ขนาดโรงแรมชั้น ๑ อย่างโรงแรม "เมืองถ่าน" พ่อเจ้าประคุณยังอัดบุหรี่จนเหม็นตลบไปทั้งห้อง ต้องบอกว่าคนจีนยังต้องศึกษาในเรื่องของการเข้าสังคมอีกมาก ไม่เช่นนั้นแล้วก็ยังทำอะไรตามใจตัวเอง เพราะว่ายุคนี้เป็นยุคของ "ฮ่องเต้น้อย" เป็นใหญ่