[เถรี]

ครั้นได้เวลา เจ้าหน้าที่ของเติมเต็มทราเวลก็นำกระผม/อาตมภาพเข้าไปเช็คอิน อาศัยสิทธิของพระก็เลยได้เช็คอินก่อนคนอื่นเขา แล้วก็ไปเจอท้าวสีจัน สีพันทอง ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่สนามบินนานาชาติวัดไต

กระผม/อาตมภาพเองทั้ง ๆ ที่ผ่านเครื่องเอ็กซเรย์โดยไม่มีเสียงดังอะไรเลย แม้ว่าจะพกพระเครื่องเลี่ยมทองเอาไว้ ๔ องค์ก็ตาม ทางด้านท้าวสีจันก็ยังอุตส่าห์มานำเข้าไปผ่าน ตม. แล้วก็พาไปนั่งยังที่ของพระภิกษุตรงประตูขึ้นเครื่อง ส่วนตนเองก็ไปซื้อน้ำดื่มน้ำปานะมาถวาย แล้วก็เก้ ๆ กัง ๆ ถามว่า "ขออนุญาตถวายเงินด้วยจะได้หรือเปล่า ?" เมื่อกระผม/อาตมภาพบอกว่า "ได้" ก็ควักแบงค์ ๑,๐๐๐ บาทออกมา กระผม/อาตมภาพถึงกับตาโต พ่อเจ้าประคุณทำบุญทีหนึ่งขนาดนี้ คิดเป็นเงินลาว ๖๐๐,๐๐๐ กีบแล้วน่าตกใจมาก อวยชัยให้พรไปแล้วก็นั่งรอจนทุกคนมาถึง

แต่ว่าเครื่องบินน่าจะเสียเวลาทางด้านกรุงเทพฯ จึงเรียกขึ้นเครื่องช้าไปเกือบ ๔๐ นาที ครั้นได้เวลาเครื่องก็แท็กซี่ออกแล้วก็มุ่งตรงสู่ประเทศไทย เวลา ๑๖.๐๓ น. มาลงที่สนามบินนานาชาติดอนเมืองอย่างปลอดภัย

กระผม/อาตมภาพกับน้องเล็กไม่มีกระเป๋าที่ฝาก จึงลาจากคณะทั้งหลายแบบไม่ต้องอาลัยอาวรณ์ เรียกแท็กซี่ได้ก็ตรงกลับที่พัก รู้สึกว่าสุขภาพชำรุดได้ที่พอดี เรื่องที่พรุ่งนี้นัดหมอเอาไว้จึงกลายเป็นเรื่องที่ดีเลิศประเสริฐศรีเหลือเกิน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)