[เถรี]

อาตมภาพหันมาบอกว่ากับพวกเราว่า "จำไว้..เวลาซื้อของ อำนาจการซื้ออยู่ในมือเรา เงินในกระเป๋าเรา ถ้าไม่จ่ายออกไปอย่างไรก็เป็นเงินของเรา เพราะฉะนั้น..เราเต็มใจจ่ายในราคาเท่าไรก็ต้องเท่านั้น ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็จงอย่าไปทำท่าอยากได้ ต่อราคาแบบเททิ้งเทขว้างไปเลย ถ้าเขาให้เราก็เอา ถ้าเขาไม่ให้เราก็ไม่เอา" แล้วคนอื่นก็เพียรพยายามที่จะไปต่อแบบกระผม/อาตมภาพ แต่ไม่สำเร็จ บุคคลที่ฝีมือเลิศล้ำที่สุดได้ไปที่ ๔๐๐ บาท ส่วนใหญ่ก็อยู่ที่ ๕๐๐ บาทซึ่งเขาลดให้ตั้งแต่แรก

ส่วนกระผม/อาตมภาพเดินดูน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ซื้อกระเป๋าสะพายขึ้นเครื่องบิน ซึ่งเป็นกระเป๋าในลักษณะช็อปปิ้งตลาดสด ก็คือถ้าหากว่าให้เป็นสีรุ้งเสียหน่อยเดียว ก็คือกระเป๋าที่เขาลาก ๆ กันอยู่แถวโบ๊เบ๊นั่นเอง..! แต่ว่าน้องเล็กต้องการที่จะเอาไว้ใช้ตอนขึ้นเครื่อง ถึงเวลาจะได้ใส่ข้าวของสำคัญหิ้วขึ้นไป ส่วนกระเป๋าที่ฝากเข้าท้องเครื่อง จะได้ไม่มีของสำคัญให้คนขโมย

เมื่อได้มาแล้ว พวกเราก็ไปนั่งรอกันที่ร้านกาแฟ ซึ่งผู้กองเบนซ์กับคณะมานั่งกินกาแฟกันอยู่แล้ว เมื่อเห็นกระผม/อาตมภาพส่งงานทางไลน์เสร็จ ก็มาถามวิธีในการที่จะภาวนาพระคาถาเงินล้านให้เกิดผล เนื่องเพราะว่าตัวเองภาวนาตอนก่อนนอน ๑ ชั่วโมง รู้สึกว่าค่อนข้างเครียดและต้องเร่งรัดตัวเองให้ครบ ๑๐๘ จบ จึงได้บอกไปว่า "การที่เราไปภาวนาตอนค่ำอย่างหนึ่ง การที่เรามีเวลาจำกัด ต้องเร่งรัดตัวเองอย่างหนึ่ง ทำให้เราต้องเครียดกับการภาวนา ต่อไปให้เปลี่ยนเป็นภาวนาเช้า ๓๖ จบ กลางวัน ๓๖ จบ ตอนเย็น ๓๖ จบ หรือถ้าเป็นไปได้ตอนช่วงเช้าว่าให้ครบ ๑๐๘ จบไปเลยก็ได้...

ส่วนตอนค่ำนอนลงไป ให้คิดว่า "ร่างกายเราเหยียดยาวลงไปแล้วก็เหมือนกับคนตาย ถ้าไม่ได้ตื่นขึ้นมาเห็นตะวันขึ้นก็ช่างมันเถอะ เราขอไปพระนิพพาน แล้วภาวนาเกาะภาพพระให้หลับไป" เพราะว่าเราทำงานมาทั้งวัน ร่างกายเพลียแล้ว จะไปบังคับให้นั่งสมาธิกันเป็นชั่วโมงนั้นไม่เข้าที แล้วถ้าหากว่าจิตเริ่มมีปีติขึ้นมา ก็เป็นอันว่าเวรกรรมของท่าน เพราะว่ามักจะสว่างโพลง แล้วเราก็รู้สึกว่าไม่ได้นอนทั้งคืน..!