[เถรี]

เมื่อเดินวนชมไปแล้ว ไม่ว่าจะทางห้องซ้ายและห้องขวา ก็เห็นชัดเจนว่าเป็นการที่ชาวจีนพยายามลอกเลียนศิลปะของชาติอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นอินเดียแดง โรมัน เขมร หรือว่าลาว และท้ายที่สุดก็คือไทย

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้เราต้องเข้าใจว่า คนจีนนั้นเป็นนักลอกแบบตัวยงทีเดียว แล้วขณะเดียวกัน บุคคลที่คิดจะสร้างผลงานฝากเอาไว้ในแผ่นดิน อย่างของบ้านเราเมืองเรา ก็มีคุณเล็ก วิริยะพันธุ์ซึ่งสร้างเมืองโบราณ พิพิธภัณฑ์ช้างสามเศียร และปราสาทสัจธรรม เป็นสิ่งที่คนมีเงินอย่างเดียวทำไม่ได้ แต่ว่าต้องมีความรักชาติสุด ๆ ด้วย เพียงแต่ว่าเจ้าของพิพิธภัณฑ์ศิลปะลาวแห่งนี้ น่าจะมีแนวโน้มในการลอกเลียนศิลปะของทั่วโลก

กระผม/อาตมภาพเองเมื่อจะเดินออกมาจากห้องที่ลอกเรียนศิลปะของเขมร ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเป็นพรหมพักตร์ที่ปราสาทบายน ก็เจอแม่นางปูเป้กับแม่นางมีมี่ ซึ่งทำอะไรเชื่องช้าตามแบบของบุคคลที่บารมียังน้อย เพิ่งตามมาถึงตอนนี้เอง จึงบอกว่า "ให้ดูเสียให้คุ้มค่าเข้าก่อน ไม่ต้องตามหลวงพ่อก็ได้" แล้วตนเองก็กลับขึ้นมาชั้นบน เลี้ยวไปทางอีกห้องหนึ่ง ซึ่งถ้าขาเข้าก็คือเลี้ยวขวา แต่ในเมื่อออกมาจากทางด้านล่างก็ต้องเลี้ยวซ้าย

เข้าไปตรงนี้เห็นชัดเลยว่าเป็นการลอกเลียนศิลปะของไทย ไม่ว่าจะเป็นรูปวาดลายไทย ซึ่งที่เห็นอยู่ก็มีทั้งพระจันทร์ พระอังคาร เทวดานพเคราะห์ มีบรรดาพระพุทธรูปแบบไทย มีพญานาคแบบไทย ท้ายที่สุดก็เป็นเรื่องของธรรมาสน์ เรื่องของบุษบกต่าง ๆ แบบไทย เพียงแต่ว่าฝีมือหยาบมาก เพราะว่าไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับศิลปะไทย เป็นการลอกแบบมาเฉย ๆ

แล้วก็มีแทรกของแปลกเอาไว้ก็คือกลองมโหระทึก หรือที่บางคนเรียกว่ากลองกบ เมื่อถามแม่นางปูเป้และแม่นางมีมี่ว่ารู้หรือไม่ว่านี่เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจ ? ปรากฏว่าทั้งสองคนไม่รู้ ถามเจ้าหน้าที่ซึ่งเฝ้าอยู่ก็ไม่รู้เช่นกัน..!