[เถรี]

เมื่ออิ่มแล้ว เขาก็พาพวกเราฝ่ารถติดไปยังร้านจินตนาหัตถกรรม เพื่อซื้อเครื่องกันบูด คำว่า "เครื่อง" ก็คือสิ่งของนั่นเอง แต่เนื่องจากว่าคำว่า "ของ" ของคนลาวนั้น ก็คือสิ่งที่ติดตัวมาแต่กำเนิด อย่างเช่น หู ตา มือ เท้า เป็นต้น แต่ถ้าหากว่าเครื่องก็คือสิ่งอื่น ๆ ที่อยู่นอกกาย ดังนั้น..ร้านขายเครื่องก็คือร้านขายของของบ้านเรานั่นเอง ในสถานที่นี้มีสารพัดข้าวของ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องเงิน เสื้อผ้า ตลอดจนกระทั่งงานหัตถกรรมต่าง ๆ แต่ว่าดูท่าจะเอาใจคนจีนมากทีเดียว

กระผม/อาตมภาพดูไม้แกะสลักหลายชิ้นว่างดงามอยู่ แต่พอเห็นเนื้อไม้แล้วก็ไม่ต้องถามราคา รีบถอยมาแต่โดยไว เพราะว่ามีทั้งไม้สารคาม มีทั้งไม้พะยูง ถามราคาไปอาจจะมีสะดุ้ง..! รอจนกระทั่งพวกเราจับจ่ายใช้สอยซื้อ "เครื่องกันบูด" เพราะว่าถ้าไม่ซื้อกลับไป คนทางบ้านจะทำหน้าบูด..! ได้ของมาจนครบทุกคนแล้ว ก็กลับขึ้นรถเดินทางไปยังจุดหมายต่อไป ก็คือสถานที่สำคัญสุดของทริปนี้ ได้แก่ พระธาตุหลวงเวียงจันทน์ หรือพระเจดีย์โลกะจุฬามณี

ถ่ายรูหมู่กันแล้ว กระผม/อาตมภาพขึ้นไปสวด อิติปิ โสฯ ๓ ห้อง ๓ จบ อุทิศส่วนกุศลให้เทพเจ้าที่รักษาองค์พระธาตุหลวงในทิศทั้ง ๔ เทพเจ้าที่รักษาราชอาณาจักรลาวในอดีต และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวในปัจจุบัน ตลอดจนกระทั่งท่านที่ต้องคำสาปถูกคุมขัง ไม่สามารถที่จะออกมาได้ ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นอนุโมทนา ท่านที่มีความสุข ขอให้มีความสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ท่านที่มีความทุกข์ ก็ให้พ้นจากความทุกข์โดยไว

แล้วพวกเราก็ออกมาหาทางละลายทรัพย์กัน เนื่องจากว่ามีร้านค้าเป็นจำนวนมากอยู่รอบพระธาตุหลวงเวียงจันทน์ กระผม/อาตมภาพก็ยังเผลอทำเงิน ๑๘๐,๐๐๐ กีบหล่นอยู่บริเวณนี้ เนื่องเพราะว่าไปเจอกระเป๋าหวายสานหน้าตาเข้าที จะเอาไปเป็นตัวอย่างให้กับงานหัตถกรรมทางด้านทองผาภูมิของเราดูบ้าง

ทางเจ้าหน้าที่ผู้ประสานงานติดต่อไปทางโรงแรมแล้ว ปรากฏว่าเขายังทำความสะอาดห้องไม่เสร็จ โดยใช้คำว่า "อนามัยยังบ่แล้ว" พวกเราก็เลยต้องรับของแถมจากเติมเต็มทราเวล ก็คือตรงไปวัดพระเจ้าองค์ตื้อมหาวิหาร เพื่อที่จะกราบหลวงพ่อองค์ตื้อ