[หยาดฝน]

โดยที่การประกาศศาสนานั้น พระองค์ท่านตรัสว่า..
"ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา"
"ขันติ" คือ ความอดทนอดกลั้นนั่นแหละ เป็น "ตบะ" หรือว่าแนวทางการปฏิบัติอย่างยิ่งของพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาของเรา

"นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทธา"
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จักตรัสถึงที่สุดแห่งทุกข์ คือ "พระนิพพาน" ไว้เสมอ

"สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโต"
"สมณะ" คือ ผู้มีบาปอันลอยแล้ว ย่อมไม่ใช่ผู้ที่เบียดเบียนคนอื่นด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ

ดังนั้น เมื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประกาศอุดมการณ์ไปแล้วว่า เราทั้งหลายมีที่สุดแห่งทุกข์เป็นที่ไป โดยที่ต้องอดกลั้นอดทน ไม่ว่าร้ายใคร ไม่ทำร้ายใคร ต้องเป็นผู้ที่สำรวมตนอยู่ในศีลทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ รู้จักบริโภคอาหารแต่พอดี และพยายามอยู่ในที่สงัด สร้างสมาธิจิตให้เกิด

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้จะเกิดไม่ได้เลย..ถ้าเราขาดสติ ดังที่ยกบาลีขึ้นเป็นนิกเขปบทเมื่อครู่นี้ว่า "สติมโต สทา ภทฺทํ" ผู้มีสติย่อมเข้าถึงความเจริญได้ทุกเมื่อ