[เถรี]

หลังจากนั้นก็มาชมการแสดงของเด็ก ๆ จากโรงเรียนบ้านหนองเจริญ โรงเรียนบ้านดงโคร่ง โรงเรียนบ้านวังผาตาด โรงเรียนบ้านเสาหงษ์ โรงเรียนอนุบาลทองผาภูมิ โรงเรียนบ้านหินดาด โรงเรียนบ้านหินแหลม โรงเรียนบ้านจันเดย์ และโรงเรียนวัดหินดาด ซึ่งโรงเรียนบ้านหินดาดและโรงเรียนวัดหินดาดนั้นเป็นหนึ่งโรงเรียนที่เกินมา แต่จะไม่บอกว่าเป็นโรงเรียนไหน เนื่องเพราะว่าชื่อคล้ายคลึงกัน ผู้อำนวยการโรงเรียนก็เลยส่งเด็กเข้ามาทำการแสดงด้วย เพราะว่าได้ฝึกซ้อมเอาไว้แล้ว ทางกระผม/อาตมภาพก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่จะให้เด็กแสดงเพิ่มเติมอีกชุดหนึ่ง

เมื่อแจกรางวัลไปแล้ว เด็ก ๆ ส่วนใหญ่ก็วิ่งหาร้านค้า ซื้อโน่นซื้อนี่กินกันเองตามใจชอบ เนื่องเพราะว่าบางทีอยากกินก็มีสตางค์น้อย เสียดายสตางค์ ไม่กล้าซื้อกิน ตอนนี้ได้รางวัลจาก "หลวงตา" ไป อยากจะกินอะไรก็ซื้อได้ กลายเป็นว่าเงินผ่านมือ หมุนเวียนอยู่ในท้องตลาดไปในเวลาอันรวดเร็ว

แต่ว่ามีส่วนหนึ่งที่อยากจะติงบรรดาผู้อำนวยการโรงเรียน และคุณครูผู้ฝึกซ้อมการแสดงของเด็ก ๆ เนื่องเพราะว่าเด็กที่มาแสดงนั้น อย่างเช่นว่า "สาวกันตรึม" หรือว่า "เซิ้งอีสานใต้" ซึ่งในทองผาภูมิของเรามีพี่น้องไทยอีสานอยู่หลายหมู่บ้าน ไม่ว่าจะเป็นบ้านทุ่งนางครวญ บ้านห้วยเสือ บ้านถ้ำภูเตย และบ้านเขาพระอินทร์ เป็นต้น ในส่วนของหมู่บ้านอื่น ๆ ก็ยังมีแทรกมีแซมอยู่ แม้ว่าจะไม่ใช่ไทยอีสานทั้งหมู่บ้าน แต่บางทีก็ครึ่งค่อนหมู่บ้านเช่นกัน..!

การที่เราแสดงศิลปวัฒนธรรมอีสานของเรานั้น กระผม/อาตมภาพชื่นชมด้วย แต่ว่าการแต่งตัวของเด็ก ๆ นั้น เห็นอย่างชัดเจนว่าเป็นการแต่งตัวตามหมอลำประยุกต์ ก็คือนุ่งสั้นชะเวิกชะวาก ประมาณ "สั้นเสมอหู" ซึ่งเป็นภาพพจน์ที่ไม่ดี จากการที่ผู้ใหญ่หลายต่อหลายคนทำให้เด็ก ๆ เห็น แล้วก็ไปชื่นชมว่าเป็นการแต่งตัวที่สวยงาม ถ้าหากว่าเป็นผู้ใหญ่ก็พอที่จะชมว่าสวยงามได้ แต่ด้วยความที่เป็นเด็ก ๆ รูปร่างยังไม่มีรูปไม่มีทรง แล้วไปแต่งตัวแบบนั้น โดยไปชื่นชมว่าเป็นของดีของงามก็น่าจะไม่ใช่แล้ว..!

โดยเฉพาะท่าเต้นบางอย่างที่เด้งหน้าเด้งหลังนั้น เด็ก ๆ อาจจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร เห็นว่าสนุกสนานเข้ากับจังหวะดนตรี แต่ว่าผู้ใหญ่นั้นรู้อยู่เต็มอก ดังนั้น..ถ้าหากว่าเป็นเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ เราอาจจะเปลี่ยนเป็นเสียงพิณ เสียงแคน จังหวะมัน ๆ แล้วก็ให้เด็กมาเซิ้งมาฟ้อนกัน น่าจะสนุกสนานและมีในส่วนของการส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมที่ดีมากกว่า