[เถรี]

เมื่อไปเยี่ยมเยือนมอบของเป็นกำลังใจแก่ผู้ป่วย ซึ่งเป็นเวรในการเก็บขยะวันนั้น แต่ว่ารถขยะกลับไปแหกโค้งภายในวัดเสียเอง จนกระทั่งบาดเจ็บสาหัส เห็นว่าท่านยังมีสติดีมาก ติดต่อประสานไปทางโรงพยาบาลที่ท่านมีบัตรทองอยู่ด้วยตนเอง เมื่อทราบว่าทางด้านโน้นมีหมออุบัติเหตุด้านกระดูกโดยเฉพาะ ก็แจ้งกับหมอนุ้ยว่า ให้ทำประวัติของท่านที่เข้ารักษาที่โรงพยาบาลนี้ แล้วท่านจะส่งออนไลน์ไปทางโรงพยาบาลของท่าน

เมื่อทางด้านโน้นรับเข้าเป็นคนไข้แล้ว จึงจะรบกวนทางโรงพยาบาลทองผาภูมิทำเรื่องส่งตัวไปให้ กระผม/อาตมภาพเห็นอย่างนั้นแล้วก็ยังรู้สึกเบาใจ ว่าไม่เสียทีที่ท่านเป็นผู้ปฏิบัติธรรมมา มีสติเผชิญกับเคราะห์กรรมของตนเองอย่างกล้าหาญและมั่นคง

แล้วขณะเดียวกัน ก็ต้องชื่นชมน้ำใจของเพื่อนพระ ก็คือท่านปู (พระพงษ์สิทธิ์ สนฺตจิตฺโต) ที่ตนเองแม้ว่าจะติดเรียนปริญญาโทอยู่ ก็ยังสละเวลาไปเฝ้าไข้ให้เพื่อนพระด้วยกัน เป็นเรื่องที่ทุกคนควรที่จะดูเป็นเยี่ยงอย่าง เพราะว่าไม่ใช่เอาตัวรอดอยู่คนเดียวว่า "เรามีหน้าที่เรียน เรามีหน้าที่ปฏิบัติกรรมฐาน เรามีหน้าที่อยู่เวรยาม" หากทำลักษณะอย่างนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับหุ่นยนต์ ก็คือทำตามหน้าที่อย่างเดียว..!

การเป็นมนุษย์นั้นเราจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีน้ำใจ โดยเฉพาะการดูแลภิกษุไข้ ซึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ชัดเจนว่า "ดูก่อน..ภิกษุทั้งหลาย เธอเป็นบุคคลอันปราศจากเรือนแล้ว ไม่มีพ่อแม่ญาติพี่น้องคอยดูแล เมื่อเจ็บไข้ได้ป่วยแล้ว ถ้าพวกเธอไม่ดูแลกันเอง แล้วใครเล่าจะมาดูแล ผู้ใดปรารถนาที่จะอุปัฏฐากตถาคต จงอุปัฏฐากแก่ภิกษุไข้เถิด การอุปัฏฐากแก่ภิกษุไข้นั้น ได้อานิสงส์เช่นเดียวกับการอุปัฏฐากตถาคต" แม้ว่าท่านปูอาจจะไม่ทราบข้อความนี้ แต่ว่าน้ำใจที่ท่านแสดงออกต่อเพื่อนพระนั้น ถือว่าเป็นเรื่องที่ควรแก่การชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง

กระผม/อาตมภาพกลับจากการเยี่ยมไข้แล้ว ก็ต้องมาเป็นประธานในการทำบุญอุทิศแก่อดีตเจ้าเมืองหน้าด่านจังหวัดกาญจนบุรีทั้ง ๗ หัวเมือง ในระหว่างที่ฟังการเจริญพระพุทธมนต์บทธรรมนิยามอยู่นั้น ก็เห็นอุบาสกท่านหนึ่งแต่งชุดมอญเต็มยศ ก็คือใส่ผ้าโสร่งลายมอญ ใส่เสื้อขาวลายขาวแดงแขนยาวแบบมอญ มาถึงก็คุกเข่าลง ปลดผ้าโพกศีรษะ กราบลงอย่างงาม ๓ ครั้ง