[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑๐ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๘ อากาศที่อำเภอทองผาภูมิอยู่ที่ ๑๗ องศาเซลเซียส ลดลงมาจากวันก่อนรวดเดียว ๖ องศาเซลเซียส..! ทำให้รู้สึกค่อนข้างจะหนาวทีเดียว

เมื่อเจริญพระกรรมฐานและทำวัตรเช้าแล้ว กระผม/อาตมภาพไม่ได้ออกบิณฑบาต เพราะว่าต้องไปทำบวงสรวงบูชาพระรัตนตรัย เพื่อขออนุญาตในการจัดงานปิดทองรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุน และทำบุญอุทิศอดีต ๗ เจ้าเมืองหน้าด่าน จังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งปกติแล้วก็จะทำการบวงสรวงเต็มรูปแบบ โดยมีท่านพระครูสุทธิสารโสภิต รองเจ้าคณะอำเภอไทรโยค เจ้าอาวาสวัดพุตะเคียนเป็นแม่งานให้ เพราะว่าท่านถนัดในการจัดงานบวงสรวงแบบพิธีมอญ

แต่เนื่องจากว่าปีนี้ ท่านต้องจัดงานบรรพชนมอญปีที่ ๗๘ ที่วัดพุตะเคียนเอง แล้วก็ตรงกับวันนี้เสียด้วย กระผม/อาตมภาพจึงต้องทำบวงสรวงแบบไทย ก็คือใช้เครื่องบวงสรวงตามแบบของวัดท่าซุง แต่เป็นเครื่องบวงสรวงย่อส่วน ไม่เหมือนกับปีก่อนที่บวงสรวงไทยแล้วต่อด้วยบวงสรวงแบบมอญ

เมื่อบอกกล่าวเรียบร้อยแล้ว ก็ต้องรีบหนีเข้าห้องใต้ฐานสมเด็จองค์ปฐม ๒๑ ศอก หน้าวัดท่าขนุน ซึ่งฐานพระนั้นกระผม/อาตมภาพทำเป็นห้องขนาด ๓๐ คูณ ๓๐ ตารางเมตร ก็คือมีพื้นที่ใช้สอย ๙๐๐ ตารางเมตร ปิดประตูหน้าต่างแล้วรู้สึกว่าอบอุ่นดีมาก ไม่เช่นนั้นอยู่ด้านนอกแล้วก็จะหนาวมาก

ดูการจัดเตรียมสถานที่ต่าง ๆ เรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็กลับเข้าไปภายในวัด นำเอาข้าวของสำหรับฝากคนป่วย แล้วเดินทางไปยังโรงพยาบาลทองผาภูมิ โดยติดต่อผ่านทางหมอนุ้ย (แพทย์หญิงนวลจันทร์ เวชสุวรรณมณี) ผู้อำนวยการโรงพยาบาลทองผาภูมิ แจ้งว่าจะเข้าไปดูพระภิกษุวัดท่าขนุน ซึ่งได้รับอุบัติเหตุจากรถขนขยะภายในวัดแหกโค้ง ถึงขนาดกระดูกต้นขาหักทีเดียว..!

จะไม่บอกกล่าว ผอ.นุ้ยก็ไม่ได้ เนื่องเพราะว่ามาถึงวันนี้ พระท่านก็ลงไปนอนวัดพื้นมา ๓ วันแล้ว..! กระผม/อาตมภาพเกรงว่าถ้านานไป กระดูกเริ่มเกาะตัวเข้าหากัน แล้วไปทำการผ่าตัดจัดกระดูกใหม่ ก็คงต้องมีการ "ทุบ" กันใหม่ ทำให้เจ็บตัวอีกรอบหนึ่งเปล่า ๆ แต่พอแจ้งหมอนุ้ยก็เดือดร้อนตรงที่ว่า แพทย์พยาบาลมักจะมาตั้งแถวต้อนรับ แล้วก็เดินตามคอยให้บริการ ซึ่งกระผม/อาตมภาพไม่ค่อยจะชอบ เพราะว่าพอหลายคนเข้าก็ไม่สะดวกคล่องตัวอย่างที่ต้องการ