[เถรี]

ครั้นหลุดออกมาแบบคนชำนาญทางมาก เพราะว่าบอกให้น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ผู้ทำหน้าที่พลขับ เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาไปแบบชำนาญมาก เหมือนกับเป็นเจ้าของบ้านก็ไม่ปาน จนน้องเล็กถามว่า "ใครบอกทาง ?" ตอบไปโดยที่ไม่ทันคิดว่า "ผีบอก" เล่นเอาท่านเจ้าคุณอาจารย์ตะโกนเสียงเขียวปั้ดเข้าหูมาว่า "กูไม่ใช่ผีนะโว้ย..!" กระผม/อาตมภาพก็ยังอุตส่าห์เถียงกลับไปว่า "อะไรที่คนทั่วไปมองไม่เห็น ชาวบ้านเขาว่าผีทั้งนั้นแหละครับ" บางทีก็เป็นเรื่องขำ ๆ ที่เอามาเล่าสู่กันฟัง

ท่านเจ้าคุณอาจารย์เป็นตัวอย่าง ที่กระผม/อาตมภาพยกให้กับบรรดาพระภิกษุสามเณรวัดท่าขนุน ฟังอยู่บ่อย ๆ ว่าท่านเองเป็นเจ้าคุณชั้นราช เป็นเจ้าอาวาสพระอารามหลวง เป็นรองเจ้าคณะจังหวัด และเป็นเปรียญธรรม ๙ ประโยค แต่ไม่ว่าท่านจะไปงานกลับมาดึกดื่นเที่ยงคืนขนาดไหนก็ตาม ท่านต้องสวดมนต์ทำวัตรก่อนแล้วถึงจะจำวัด..!

ท่านบอกว่า "ต่อให้สมัยนี้เราไม่สามารถจะเป็นพระได้ดีเหมือนกับสมัยพุทธกาล แต่ผมก็จะทำตัวเป็นพระให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพจึงยกตัวอย่างท่านอยู่เสมอว่า เราไม่มีอะไรสู้ท่านได้สักอย่างเดียว ท่านอยู่ในระดับนั้นแล้วยังขยันสวดมนต์ ทำวัตร เจริญพระกรรมฐาน แล้วเราที่ไม่มีอะไรสู้ท่านได้เลย ขืนไปขี้เกียจก็มีหวังได้ลงนรกไปตาม ๆ กัน..!

โดยเฉพาะท่านเอง สมัยที่สอนหนังสือกระผม/อาตมภาพ ไม่ว่าจะเป็นระดับประกาศนียบัตรบริหารกิจการคณะสงฆ์ หรือว่าปริญญาตรีพุทธศาสตรบัณฑิต ถึงเวลาท่านเจอวิชาที่เขาหมุนเวียนมาให้ แต่ไม่มีความรู้ ไม่มีความชำนาญ ท่านก็จะบอกว่า "เรื่องนี้ใครรู้บ้าง ออกมาช่วยกูหน่อยโว้ย..!" กระผม/อาตมภาพก็จะโดนเพื่อนถีบไปบรรยายแทนท่านทางด้านหน้าทุกครั้งไป..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพจะทวนหนังสือมาก่อน แล้วก็อ่านล่วงหน้าว่าวันนี้ท่านจะสอนบทไหน จึงทำให้สามารถอธิบายให้เพื่อนฝูงฟังได้ ถ้าจุดไหนที่ท่านมีประสบการณ์พิเศษ ก็จะให้กระผม/อาตมภาพหยุดบรรยาย แล้วท่านก็เล่าประสบการณ์พิเศษตรงนั้นให้เพื่อนฝูงได้ฟังเป็นตัวอย่าง เมื่อจบแล้ว กระผม/อาตมภาพจึงได้บรรยายให้เพื่อนฝูงฟังต่อไปได้

จะเห็นได้ว่าแม้ท่านจบเปรียญธรรม ๙ ประโยคมา แต่ว่าไม่มีมานะเลย ก็คือไม่รู้ก็บอกว่าไม่รู้ และพร้อมที่จะให้ผู้รู้อื่นมาบรรยาย เพื่อที่ท่านจะได้ความรู้เพิ่มเติมไปด้วย กระผม/อาตมภาพจึงแทบจะกลายเป็นที่พึ่งที่หวังของเพื่อนทั้งห้อง โดนเขาลากเรียนต่อไปเรื่อย ๆ จนจบปริญญาเอก ทั้ง ๆ ที่ตนเองตั้งใจจะเรียนแค่ประกาศนียบัตรเท่านั้น แต่ว่าด้วยความที่เรียนแล้วได้ครูบาอาจารย์ที่ดี ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุหรือว่าฆราวาส หลายรูปหลายคน ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่คุ้มค่ากับที่ได้เรียนมา

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๘ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)