โดยมีส่วนพิเศษที่ทิดเฟิร์ส (นายบัณฑิต เอี่ยมตระกูล) นำมาร่วมพิธีด้วยก็คือพระขรรค์ ซึ่งไปเรียนวิชาสายหลวงพ่อแจ่ม วัดวังแดงเหนือมา สามารถที่จะจารพระขรรค์ให้อักขระเลขยันต์นูนขึ้นมาจากเนื้อโลหะได้แล้ว ก็ยังนำมาเข้าพิธีเพื่อความมั่นใจของตนเองเพิ่มขึ้น
กระผม/อาตมภาพ "ว่ายาว" ไปจนกระทั่งทำน้ำมนต์เสร็จ ทุกอย่างเรียบร้อยตรงที่หลวงพ่อสมเด็จลุกขึ้นดับเทียนชัยพอดี กระผม/อาตมภาพจึงได้พรมน้ำมนต์บริเวณวัตถุมงคล และทำการพรมน้ำมนต์ให้แก่ญาติโยมครึ่งศาลาทางด้านที่ตนเองรับผิดชอบอยู่ อีกครึ่งศาลาฝั่งนี้ก็ยกให้เป็นของหลวงพ่อมนัสและตุ๊พ่อสิงห์ไป
ปรากฏว่าระหว่างที่พรมอยู่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อสมเด็จหนกลาง ซึ่งท่านโปรยดอกไม้เป็นพุทธบูชาและพรมน้ำมนต์แล้ว ก็ตามมาพรมน้ำมนต์ซ้ำอีก ส่วนอีกฝั่งหนึ่งก็ยกให้หลวงพ่ออ๊อด วัดสายไหม (พระครูโสภณภัทรเวทย์, ดร.) ทำหน้าที่พรมน้ำมนต์ทางด้านนั้นแทน แล้วยังบอกด้วยความเมตตาว่าให้เจ้าภาพถวายไทยธรรมไปได้เลย ไม่ต้องรอให้ท่านนั่งลงก่อน
กระผม/อาตมภาพรับไทยธรรมแล้วก็รีบลงมาขึ้นรถ เผ่นออกจากหน้างานได้อย่างหวุดหวิด ไม่เช่นนั้นแล้วถ้ารอให้ญาติโยมที่เลิกจากงานแล้วทะลักออกมา กว่าจะหลุดจากซอยวัดป่าเจริญราชได้ ก็น่าจะครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ แล้วก็เห็นความแสบของ "พี่กู" ก็คือคุณกูเกิ้ลที่อาศัยเดินทางโดยตลอด
ขามาพาอ้อมโลกเข้าซอยเล็กซอยน้อย ชนิดที่ถ้าปล่อยให้ไปต่อด้วยตนเองก็คงต้องนั่งน้ำตาไหล เพราะว่าเส้นทางที่พามานั้น กระผม/อาตมภาพไม่เคยผ่านเลย แต่พอขากลับก็จะปล่อยกลับถนนใหญ่ทุกครั้ง อยากจะเจริญพรไปถึงพ่อเจ้าประคุณกูเกิ้ลว่า "คราวหน้ามึงให้กูไปเส้นทางที่สะดวกสักหน่อยจะได้หรือไม่ ?" แต่ก็เกรงว่าด่าไปก็เสียเปล่า เพราะว่าลูกฝรั่งแม้ฟังภาษาไทยออกก็แกล้งตีมึน..!
มีบางครั้งที่กระผม/อาตมภาพเองก็ต้องอาศัยบรรดาเจ้าที่เจ้าทางท่านนำทางให้ เนื่องเพราะว่าหลงเข้าไปในสถานที่ซึ่งตนเองไม่รู้จักจริง ๆ โดยเฉพาะครั้งแรกที่หลงออกไปทางด้านกลางเมืองนครปฐม ออกด้านอำเภอดอนตูม เมื่อไม่รู้จะพึ่งพาอาศัยใคร ก็ต้องพึ่งครูบาอาจารย์ ซึ่งก็คือท่านเจ้าคุณอาจารย์โสภา - พระราชปริยัติโมลี (โสภา เขมสรโณ ป.ธ. ๙) อดีตรองเจ้าคณะจังหวัดนครปฐม อดีตเจ้าอาวาสวัดพระงาม (พระอารามหลวง) ซึ่งท่านมรณภาพไปด้วยโรคมะเร็ง เมื่อถึงเวลาจึงขอให้ท่านเจ้าคุณอาจารย์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นช่วยนำทางให้ด้วย
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 09-02-2025 เมื่อ 01:14
|