[เถรี]

คราวนี้การที่แต่ละชาติซึ่งเราเกิดมา เศษกรรมทั้งหลายเหล่านี้จะตามสนองอยู่ตลอดเวลา ยังโชคดีที่ว่าเราไม่ได้สร้างกรรมอย่างเดียว แต่ว่าสร้างบุญกุศลเอาไว้ด้วย เมื่อถึงเวลาก็มีผ่อนหนักเป็นเบาบ้าง ไปรับในส่วนที่ดีบ้าง กลายเป็น "ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน" แต่สำหรับกระผม/อาตมภาพแล้วน่าจะชั่วเป็นร้อยที ดีเป็นร้อยหน คือเผลอเมื่อไร โรคภัยไข้เจ็บก็รับประทาน เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องออกเดินทางตั้งแต่ตี ๓ ครึ่ง

โรคมาลาเรียนี่แสลงหนักอยู่ ๒ เรื่อง เรื่องแรกก็คืออากาศที่เปลี่ยนแปลง เรื่องที่ ๒ ก็คือพักผ่อนไม่พอ คราวนี้จะพักก็ไม่ได้ อย่างเมื่อครู่นี้กว่าจะออกมาได้ ท่านทั้งหลายทำวัตรรอบแรกเกือบเสร็จแล้ว ก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพต้องไปทำหนังสือขอความอนุเคราะห์จากหน่วยงานต่าง ๆ มีการขอนักแสดง คือขอไปไม่มาก แค่ ๒๐ กว่าเกือบ ๓๐ หน่วยงาน ขอรถรับส่งนักแสดง

คราวนี้การขอก็ต้องขอให้มีเทคนิค ก็คือขอความอนุเคราะห์รถรับส่งนักแสดง พร้อมด้วยพลขับและน้ำมันเชื้อเพลิง..! ทางด้านหน่วยงานเขาจะได้ "จำหน่าย" คำว่าจำหน่ายในภาษาของราชการก็หมายถึงจ่ายออกไป "จำหน่าย สป." คือ จำหน่ายสิ่งอุปกรณ์ ได้แก่ส่วนควบของรถยนต์คันนั้น อย่างเช่นว่าน้ำมันเชื้อเพลิง น้ำมันหล่อลื่น เหล่านี้เป็นต้น

ขอน้ำดื่ม เขื่อนวชิราลงกรณซึ่งปกติขอได้ไม่จำกัด ตอนนี้ขอได้เต็มที่งานละไม่เกิน ๗๐๐ ขวด..! น่าจะเกิดจากว่ามีคนขอมาก ๆ แล้วเอาไปจำหน่ายกระมัง ? ส่วนของเทศบาลตำบลทองผาภูมิของเราให้ ๒,๐๐๐ ขวด ส่วนที่เหลือก็ต้องไปขอจากหน่วยพัฒนาการเคลื่อนที่ ๑๑ ตัวย่อคือ นพค.๑๑ ถามว่าของเราเองก็มีเยอะแยะ ทำไมต้องไปขอเขาด้วย ? อะไรขอได้ให้ขอเอาไว้ก่อน ของเราเองเก็บสำรองเอาไว้ ยังไม่รู้ว่าแล้งปีนี้จะยาวนานแค่ไหน ถึงเวลาคนอื่นมาขอ เราจะได้มีให้เขาบ้าง

เรื่องพวกนี้เป็นที่น่าหนักใจว่านอกจากสภาพเศรษฐกิจตกสะเก็ด เงินทองหายาก ข้าวของแพงแล้ว ถึงเวลาหน้าแล้งก็แล้งหนัก ถึงเวลาหน้าฝนก็ท่วมหนักสิ่งหนึ่งที่รัฐบาลควรจะแก้ไขเป็นอย่างยิ่งเลยก็คือบริหารจัดการน้ำให้ดี ท่านทั้งหลายเชื่อไหมว่า ตั้งแต่ปี ๒๕๕๔ มาถึงตอนนี้ ๑๔ ปีผ่านไป การบริหารจัดการน้ำที่ผิดพลาด ด้วยการเปิดเขื่อนภูมิพลระบายน้ำออก เพื่อที่จะได้รับน้ำใหม่ เนื่องจากว่าน้ำท่วมตลอดทั้งประเทศ ไม่ใช่แค่ภาคเหนือ จนป่านนี้เขื่อนภูมิพลยังสำรองน้ำได้ไม่เท่าเดิมเลย ทั้งที่ผ่านไปแล้ว ๑๐ กว่าปี..!