[เถรี]

ดังนั้น..การบวชเข้ามาโอกาสที่จะอยู่กึ่งกลาง พอดิบพอดี ไม่ลงอบายภูมิหรือไม่ขึ้นข้างบน จึงเป็นเรื่องที่ยากมาก เป็นเรื่องของการเสี่ยงสุด ๆ ว่าจะลงข้างล่างเกิน ๘๐ - ๙๐ เปอร์เซ็นต์ มีโอกาสขึ้นข้างบนแค่ไม่กี่เปอร์เซ็นต์ ดีไม่ดีจะไม่ถึง ๑ เปอร์เซ็นต์เอาด้วย..!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เราจะไปหวังว่าทำดีแค่นี้ มีโอกาสได้เกิดเป็นมนุษย์ แล้วมาสร้างบุญสร้างกุศลต่อนั้นไม่ต้องหวัง ไปอยู่ข้างบน เป็นเทวดา เป็นนางฟ้า เป็นพรหม โอกาสสร้างกุศลก็น้อยกว่ามนุษย์ ถ้าลงข้างล่างก็เป็นอันว่าตัดโอกาสตนเองไปยาวนานจนนับไม่ได้

จึงไม่ใช่เรื่องที่ท่านทั้งหลายจะมาเอ้อระเหยลอยชาย ทำอย่างไรก็ได้ให้ผ่านไปวัน ๆ หากแต่ว่าเป็นการที่ต้องทุ่มเทด้วยชีวิต เพื่อที่จะทำให้เราไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าถึงที่สุดของทุกข์ได้ก็ยิ่งดี ถ้ายังไม่ถึงที่สุดของทุกข์ ก็ขอให้ชาติในการเวียนว่ายตายเกิดของเรา เหลือให้น้อยที่สุด เพราะว่าเกิดมากี่ชาติ เราก็ทุกข์เท่านั้น

ดังนั้น..การบวชจึงไม่ใช่เรื่องที่จะมาเล่นสนุก ไม่ใช่เรื่องที่จะมาปล่อยปละละเลย ประมาณว่าทำอย่างไรก็ได้ แต่ต้องทุ่มเทสร้างบุญสร้างกุศล ไม่ว่าจะเป็นทาน เป็นศีล เป็นภาวนา ให้สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ประจำอยู่ในกาย ในวาจา ในใจของเราให้เป็นปกติ

ไม่เช่นนั้นแล้วหลายท่านก็มีประสบการณ์ว่า ครูบาอาจารย์ล่วงลับไปองค์แล้วองค์เล่า รูปแล้วรูปเล่า แล้วเราก็เอาดีไม่ได้สักที ถ้าหากว่าอยู่ในลักษณะนั้น อยากจะใช้คำพูดประมาณที่คนโบราณเคยกล่าวเอาไว้ว่า "แม้แต่พระพุทธเจ้าก็ยังโปรดไม่ได้..!"

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)