[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๘ เดี๋ยวบันทึกเสียงเสร็จแล้ว กระผม/อาตมภาพต้องขอตัวไปฉันยาแล้วก็ไปพักก่อน เพราะว่าอากาศต่างกันสุดขั้ว กลับมาถึงมาลาเรียก็กำเริบเลย..!

เรื่องของโรคภัยไข้เจ็บจะสัมพันธ์กับดินฟ้าอากาศ ดังนั้น..ในช่วงเปลี่ยนฤดู คนป่วยหรือว่าคนแก่มักจะทนอากาศไม่ไหว แล้วก็ตายกันเป็นว่าเล่น เราจะเห็นว่าช่วงปลายฝนต้นหนาวที่ผ่านมา แค่ทองผาภูมิของเราก็ล่วงลับกันไปแล้วหลายต่อหลายคน ในคณะสงฆ์ของเรา พระเถระอาวุโสก็มรณภาพไปหลายรูป..!

ดังนั้น..ในส่วนที่เราจำเป็นอย่างยิ่งเลยก็คือ ต้องตระหนักว่าชีวิตเป็นของไม่แน่นอน เนื่องเพราะว่าสภาพจิตของเรามีสภาพไหลลงต่ำอยู่ตลอดเวลา ถ้ามัวแต่ไปประมาทอยู่ ปุบปับถึงแก่ชีวิตลงไป เราจะเสียชาติเกิด เพราะว่าโอกาสที่จะได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นยากถึงที่สุด ถ้าจากที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัส และพระอรรถกถาจารย์ท่านเปรียบเอาไว้แล้ว พูดง่าย ๆ ว่าโอกาสน่าจะประมาณ ๑ ในหมื่นล้านเป็นอย่างน้อย..!

การเกิดเป็นมนุษย์นั้น โอกาสในการสร้างบุญสร้างกุศลของเราถือว่าเหมาะสมที่สุด เนื่องเพราะว่าต่ำลงไปกว่านั้น โอกาสที่จะสร้างบุญกุศลก็แทบจะไม่มี หรือว่าไม่มีโอกาสเลย สูงขึ้นไปก็โดนจำกัดด้วยกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ถ้าไม่ได้อยู่ในขอบเขตตนเองรับผิดชอบ ก็ไม่สามารถที่จะไปสร้างบุญสร้างกุศลได้ ในเมื่อเราโชคดี ได้ชาติกำเนิดเกิดเป็นมนุษย์ มีโอกาสที่จะพัฒนาตนเองตั้งแต่ระดับต่ำ จนถึงระดับสูงสุด แล้วเราไปทิ้งโอกาสเพราะความขี้เกียจ ไม่เอาจริงเอาจัง ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง..!

ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า ระยะหลังกระผม/อาตมภาพไม่ไปเคี่ยวเข็ญใครเลย พูดง่าย ๆ ก็คือ "ใครอยากได้ดีก็ตะเกียกตะกายหากันเอาเอง" แม้กระทั่งตอนที่ยังอยู่ที่วัดท่าซุง กระผม/อาตมภาพก็ไม่เคยคิดว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านจะอยู่ได้เกินวันนี้ จึงทุ่มเทกับการปฏิบัติชนิดที่เอาชีวิตเข้าแลก แล้วก็มีเพื่อนที่ถือการปฏิบัติคล้ายคลึงกันอยู่แค่ไม่กี่รูป ดังนั้น..ถ้าหากว่ามาที่วัดท่าขนุนนี้ แล้วมีคนไม่สนใจในเรื่องของการปฏิบัติธรรม ไปเน้นในเรื่องอื่นแทน กระผม/อาตมภาพก็ไม่ได้ว่าอะไร เนื่องเพราะว่าสุคติหรือทุคติเป็นสิ่งที่เราเลือกด้วยตนเอง