[เถรี]

เราจึงต้องอยู่กับโลกอย่างมีสติ ให้ความเจริญเหล่านี้หนุนเสริมหลักธรรมของเราให้สูงเด่นขึ้นมา ให้เขาเห็นอย่างชัดเจนว่า

สัพเพ สังขารา อนิจจา สังขารทั้งหลายหรือว่าสรรพสิ่งทั้งหลายนั้นไม่เที่ยง มีการเกิดขึ้นในเบื้องต้น แปรปรวนไปในท่ามกลาง และสลายตัวไปในที่สุด

สัพเพ สังขารา ทุกขา ถ้าเราไปยึดมั่นถือมั่นในสิ่งหนึ่งประการใด เมื่อไม่เป็นไปอย่างใจ เราก็จะเกิดความทุกข์

และท้ายที่สุด สัพเพ สังขารา อนัตตา ไม่มีอะไรที่เป็นตัวตนให้เรายึดถือมั่นหมายได้

คลื่นลูกใหม่ทยอยไล่คลื่นลูกเก่า คลื่นลูกเก่าโดนลบหายไปตามธรรมชาติ คลื่นลูกใหม่พอขึ้นสู่ฝั่งก็กลายเป็นคลื่นลูกเก่าไปอีก ทับ ๆ ซ้อน ๆ กันครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้จบ เหมือนกับการเวียนว่ายตายเกิดของเรา เราจึงควรที่จะใช้สิ่งทั้งหลายเหล่านี้หนุนเสริมการปฏิบัติธรรมของเราให้ดีขึ้น แต่ไม่ใช่ไปเคารพเลื่อมใสจนกระทั่งใช้เป็นเครื่องนำชีวิตของเรา

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒๙ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)