[เถรี]

เราต้องทำความเข้าใจเอาไว้ว่า ในส่วนของพระภิกษุสามเณรของเรานั้น เรามีหน้าที่ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ท่านสามารถนำเอาการเทศน์การสอนต่าง ๆ ของครูบาอาจารย์มาให้ AI เกลาจนกลายเป็นสำนวนเฉพาะของเราได้ เพียงแต่ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้นั้น เป็นแค่ส่วนผิว ๆ เท่านั้น

เพราะว่าการกล่าวธรรมนั้น เราต้องปฏิบัติได้เองถึงจะสามารถพูดได้จนถึงแก่น เข้าถึงสภาวธรรมที่แท้จริงได้ ไม่เช่นนั้นแล้วต่อให้เก่งแค่ไหนก็ตาม ถ้าไม่เข้าถึงหลักธรรมอย่างแท้จริง เราก็ไม่สามารถที่จะกล่าวข้อธรรมได้ตรงกับใจของผู้ปฏิบัติ

เราจึงควรจะใช้ AI ในลักษณะหนุนเสริมการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของเราให้ดียิ่งขึ้น แต่ไม่ใช่ไปเคารพเลื่อมใสจนลืมไปว่า มนุษย์ของเรานั้นสิ่งสำคัญที่สุดก็คือจิตใจ ซึ่งจิตใจนั้นจะแสดงออกในอารมณ์ต่าง ๆ กันไปใน รัก โลภ โกรธ หลง ของเราเอง

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ครูบาอาจารย์ "ตัวเป็น ๆ" แบบสำนวนวัยรุ่นสมัยนี้ จึงยังเป็นเรื่องที่จำเป็นอยู่ ไม่อย่างนั้นแล้ว เราใช้ AI ในการเทศน์ ในการอ่านพระไตรปิฎก แล้วสามารถศึกษาปฏิบัติตามได้ก็จริง แต่พอเจอปัญหาก็ไม่แน่ว่า AI จะสามารถตอบให้ถึงใจ ถึงอารมณ์ ถึงสภาวธรรมของเราตอนนั้นได้ จึงเป็นเรื่องที่พวกเราทั้งหลายไม่ควรที่จะไปวิตกล่วงหน้า ว่าถึงเวลาแล้ว บรรดาสมองกลอัจฉริยะจะยึดครองโลก

ส่วนที่เขาทำได้ก็เพียงแต่ช่วยให้งานด้านต่าง ๆ สะดวกสบายขึ้น แต่ถ้าเราไม่ขัดเกลาฝึกฝนตนเอง จนมีความรู้ความสามารถที่แท้จริง พอถึงเวลาขาดการสนับสนุนจากบรรดาสมองกลอัจฉริยะเหล่านี้ เราก็จะกลายเป็น "เถรใบลานเปล่า" ไม่มีความรู้ที่แท้จริงอยู่ในตัวตนของเราเลย..!